Vanmorgen ben ik vroeg wakker, want we gaan weer vliegen vandaag. We gaan naar Diego Suarez, oftewel Antsiranana op zijn Malagassisch, dat ligt in het noorden. Ik ben benieuwd! Het schijnt in het noorden een stuk armer te zijn...we gaan het zien.
7 uur vertrekken we naar de luchthaven, dat is 20 km rijden. We staan ondertussen in een gigantische file, we staan meer stil dan we rijden. Op straat is het ook super druk, het lijkt wel of de halve stad aan de wandel is!
Om 8:45 uur zijn we er pas, maar we zijn nog wel op tijd. Alle bagage inchecken en dan kunnen we weer verder met wachten.
Het is 2 uurtjes vliegen naar Diego Suarez. Als ik mijn tas van de band haal en er wat in wil stoppen, zie ik dat ze mijn tas open hebben gemaakt. Dat is op zich niet zo erg, maar ze hebben mijn slotje kapot gemaakt en mijn tas ook een beetje. Dat vind ik niet leuk!
We gaan 3 kwartier hobbelen naar onze lunchplek. We rijden met stevige jeeps rond, want de weg is abominabel slecht...hier kun je echt niet met een bus rijden. We stoppen bij het strand en gaan bij een strandtent eten. Uitzicht op het water, dobberende vissersbootjes, lekker warm...en super lekker eten! Inktvis en gebakken vis, met groenten en rijst. Het is verrukkelijk!
Na het eten gaan we weer een stukje rally rijden door de bosjes. We stoppen een paar keer om van het uitzicht van het strand te genieten. Dan stuiteren we weer verder, voordat we aan onze wandeling gaan beginnen. Wandeling is een groot woord! Door de stand van de maan staat het water hoger dan normaal, geloof ik, dus we kunnen niet van baai naar baai lopen...het blijft dus bij 1 baai, het stelt niet veel voor. Er is een mangrovebos en een strand. Om 5 uur gaan we terug naar de stad om in te checken bij het hotel. Het is al donker als we aankomen. Wat ik onderweg gezien heb, valt me reuze mee! Ik zie hier weinig armoede. Wat je wel ziet is oudere, meestal Franse mannen, met een jonge Malagassische vrouw. Maar verder zijn er leuke winkels en restaurants.
S avonds kunnen we zelf op pad, even niet met de hele groep eten, dat is ook wel eens leuk. Ik ga met Petra en Jacqueline eten bij Tsara Be. Dat betekend: erg lekker! Omdat we tussen de middag al veel hebben gegeten, doen we een voorgerecht en een nagerecht. Ik had allemaal kleine hapjes (soort gourmet hapjes); mini spiesjes van zebu, ieniemienie kippenpootjes, garnalen en inktvis in een deegje en samosa’s. Als toetje had ik chocolade mousse. Super lekker allemaal!

Geschreven door De.wereld.verkennen.met.Rachel