Gisteravond zat ik nog ff op bed wat foto’s te kijken, zie ik in de badkamer een kakkerlak lopen! Iewh, jakkie bah! Gelijk de deur dichtgedaan, en alle losse matjes die in de kamer lagen, ervoor gelegd. Zo, die kan niet meer mijn slaapkamer in!
Even een vraagje tussendoor, het antwoord komt verderop...hoe lang doe je over 200 km in Madagascar, zonder hoge passen te passeren, voornamelijk rechtdoor? Raden jullie maar?
We stoppen eerst in het “wilde zuidwesten” van Madagascar. Eerst was dit een plaatsje waar hooguit 50 man woonden, totdat er saffier gevonden werd! Nu is het een drukke stad, met veel auto’s, billboards en mooie juwelierswinkels. We gaan bij een winkel kijken, prachtige sieraden in verschillende kleuren....met hele dure prijskaartjes erbij in euro’s!
De stad verruilen we weer voor de lege kale vlakte. Af en toe rijden we langs een “dorpje” met alleen maar hele kleine huisjes van klei. Je kunt het bijna geen huisjes meer noemen. Er is geen winkel, geen water/rivier in de buurt. Het dichtstbijzijnde dorpje is uren lopen. Verderop in het veld zien we mannen graven, op zoek naar saffier. Zo kun je toch niet leven!
We komen nu ook door het gebied waar de baobabs staan. In zuidelijk Afrika waren ze breder, dit zijn smallere bomen. Het verhaal gaat dat God deze bomen verkeerd om heeft neergezet...met de wortels aan bovenkant 😂
In de dorpjes verder naar het zuiden, zijn de stenen huizen ver te zoeken. Het zijn hier nog slechts huizen van stro en klei. Als je mazzel hebt, vind je nog ergens een golfplaten dak. Bij sommige hutjes staat wel een zonnecel, dat vind ik een grappig gezicht.
Net kwamen we langs een dorpje waar een grote “illegale” rum stokerij was. Het lag pal langs de weg, dus ik ga er vanuit dat de politie dit ook weet!
We gaan naar het gebied van de Mahafaly. Als zij overlijden is daar een heel ritueel voor. Stel er ligt een belangrijke man op zijn sterfbed. Dan wordt zijn favoriete zeboe geslacht. Als de man is overleden, dan komt de sjamaan langs. Hij gaat na of de man op een goede of een slechte dag is overleden. Is het een slechte dag, dan wordt er een dag gewacht met het brengen van het nieuws. De overleden man wordt dan naar een hutje aan de rand van het dorp gebracht. De familie gaat beginnen met de bouwen van het graf. Een graf is veel mooier dan een huis, omdat een huis maar een tijdelijke plek is, en een graf voor altijd. De sjamaan gaat kijken wat een goede dag is om begraven te worden. Op de dag van de begrafenis wordt de man, via een lange route, naar het graf gebracht. De route gaat langs zijn huis, door het dorp en langs zijn zeboes. De route is lastig, want de ziel moet straks bij het graf blijven, en niet meer terug naar huis gaan. Het hutje wordt verbrand.
De flessen die we onderweg hebben gebruikt, hebben we in het vorige hotel gevuld met kraanwater. We zijn nu in zo’n droog gebied. Sriwana (onze Malagassische assistent) deelt de grote en kleinere flesjes uit in verschillende dorpjes of aan mensen langs de weg. Ze glimmen van oor tot oor. Dit voelt toch goed!
We hebben trouwens mazzel, want we zien een baobab met blaadjes aan de takken. De baobab heeft maar 1 maand per jaar blaadjes. Van alle 8 soorten baobabs zijn er 7 soorten in Madagascar te vinden en wel 3 soorten in het spiny forest. Daar gaan we later vandaag nog kijken. Dat is een stukje van Madagascar waar alle “lelijke” bomen zijn neergezet...maar ze zijn eigenlijk weer mooi van lelijkheid.
Wat kunnen de mensen eigenlijk verbouwen hier? Dat is bijv maniok of mais. Ze houden hier naast zeboes ook geiten. Je ziet mannen en jongens op hun fietsje met een grote jerrycan en fietspomp achterop, die gaan water halen voor het gezin.
We zijn bijna bij de kust, zo’n 25 km nog. De mini dorpjes worden nog armoediger. We rijden langs een paar huizen van enkel takken en stro in the middle of nowhere, daar delen we onze laatste flessen uit. Het is echt bizar arm. Ik heb toch al wat gezien, maar ik krijg hier de tranen van in mijn ogen. Het zijn soms maar een soort tentjes van takken en stro. Hoe kunnen die mensen hier leven, waar leven ze überhaupt van?!
Toliara is een drukke stad aan de kust met veel fietsriksja’s op de weg. Na de lunch gaan we toch nog even naar het spiny forest. Eerst zouden we dat wel doen, toen niet, en later stonden we er opeens wel. Prima toch, dan hebben we morgen een relaxte dag. We lopen een rondje van ruim een uur door het bos. Er staan baobabs van honderden jaren oud, stekelvormige bomen en cactussen. Er zijn ook nog een paar dieren; kameleons, een soort gillende kakkerlak, egeltje, schildpad en een soort kakkerlak/krekel met blauwe voetjes.
Nog even terugkomend op mijn vraag...over 200 km deden we 6 uur!

Geschreven door De.wereld.verkennen.met.Rachel