We gaan er vandaag weer een extra lange vakantiedag van maken. We beginnen de dag relaxt. Voor het ontbijt gaan we naar een chic hotel, Le Colbert. We zitten buiten op het terras, in het zonnetje, te smikkelen van allerlei lekkernijen. Het is zo’n 20 graden. We hebben uitzicht over de heuvels. Onze vaste chauffeurs zijn er ook weer, Manu en Sriwana. We bieden ze een compleet ontbijt aan, dan kunnen ze alles pakken wat ze willen. Dat kunnen ze zelf denk ik nooit doen, dat is veel te duur! Ze vinden het fantastisch!
Na het ontbijt gaan we met de bus naar een van de paleizen die rond Tana gebouwd zijn. De vroegere Merina koning was zo slim om met vrouwen van de 12 verschillende stammen die er leven te trouwen. Hij zette op elke heuvel rond Tana een paleis waar de vrouwen woonden. Zo kon hij zijn macht uitbreiden.
Het is weer een drukte van belang op straat, alles krioelt door elkaar heen. Op de stoep is het ook druk met mensen, stalletjes en mensen met kleedjes met spulletjes. Er zijn ook weer tig stalletjes met kreukel kleding. Als je die ziet, dan weet je dat de kleding uit Europa komt.
Na een paar uur rijden zijn we weer op het platteland. Dat is weer leuk om te zien, de rode kleien huisjes met rijstvelden.
We gaan naar het favoriete paleis van de koning in Ambohimanga. We krijgen een rondleiding van Nura, een grappige gids. We lopen door een grote pooRt naar boven naar het paleis. In die tijd hadden ze natuurlijk nog geen verf, dus het hele gebouw werd “geverfd” mbv 16 miljoen eieren gemixt met zand. Het gebouw waar de koning woonde was een heel hoog zwart gebouw. Je moet eerst met je rechtervoet naar binnen stappen, om respect te tonen. Alleen de koning en zijn favoriete vrouw woonden hier. De kinderen woonden elders. De koning kookte zelf in het huis. Ze sliepen apart, de vrouw op een gewoon bed, de koning in een stapelbed in de noordoostelijke hoek van de kamer. Uit die richting kwamen de voorouders; Indonesië en Maleisië.
Als er visite was voor het paar, dan ontving de vrouw de gasten. De koning klom daarvoor via een paal helemaal naar boven en ging op een plank zitten in de nok van het huis, zo’n 8 m hoog! Hij luisterde dan naar de gesprekken. Als hij het tijd vond om naar beneden te komen, dan liet hij een steentje vallen op het hoofd van de vrouw. De gasten mochten niet omhoog kijken. Als we het gebouw verlaten, moeten we achteruit en eerst met je linkervoet over de drempel.
Omdat dit een lekker koele plek is in de heuvels, waren er ook een paar zomerhuizen. Het uitzicht vanaf deze heuvel is magnifiek!
Rond het paleis zagen we ook een paar kanonnen. Deze stonden er niet ter verdediging van het paleis...deze liet de koning afgaan, als hij de bevolking iets te vertellen had, dan wisten ze dat ze naar het paleis moesten komen.
De mensen hebben hier allemaal superlange namen, dat komt omdat ze ook de naam van hun vader en/of moeder krijgen. Een meisje krijgt beide...dus ik zou hier Mariekegerdrachel heten 😂
We gaan nog bij een grote souvenirswinkel langs, kunnen we nog wat ariarys uitgeven! Ze hebben van alles, zeboe dobbelstenen, t-shirts, doeken, spelletjes, mokken, eten, je kunt het niet bedenken of ze hebben het!
Aan het einde van de middag eten we nog even een taartje eten bij hotel Le Colbert. De keuze is reuze! Daarna gaan we terug naar het hotel, spullen pakken, opfrissen en dan gaan we voor de laatste keer eten met zijn allen. Snik!
Corine en Alice dragen het abc voor en Freddie heeft een mooi slotwoord voor Evelien uitgesproken. Ik vind het mooi dat hij zegt dat ze iedereen wel even wat persoonlijke aandacht geeft. Ze is er helemaal stil van! Ze heeft voor ons ook mooie woorden en verrast ons met een super toffe video van de reis. Dat heeft ze dus ook nog ff in elkaar geknutseld, wat een topper!
Ik eet lekkere pizza en bruschettes. En dan is het tijd om te gaan. Hopelijk is het helder, dan kan ik nog voor de laatste keer genieten van de sterrenhemel van Madagascar! De sterren zijn zo fel hier, dat kun je je bijna niet voorstellen.
Op weg naar het vliegveld gaat Evelien nog 1 keer met de handwaspomp langs...om het af te leren 😂. We doen in de bus nog een keer het klapspel. Sriwana roept een woord, en dan moeten wij in onze handen klappen. Dus lamakoe is 4, averenoe is 10 en atembar is 1. We moeten allemaal weer lachen, als er weer iemand verkeerd klapt.
Op het vliegveld moeten we dan toch echt afscheid nemen van elkaar. Binnen geven we Evelien allemaal nog een dikke knuffel, zij vliegt zondag terug naar huis.

Geschreven door De.wereld.verkennen.met.Rachel