Gisteravond was ik met Chris en Anja op pad. Eerst hebben we in een barretje wat gedronken. Het was wel grappig, want je kon zelf muziek uitzoeken op YouTube. Daarna zijn we bij Little Sapa gaan eten. Jullie raden nooit hoe het eten was....wat denken jullie? Overheerlijk natuurlijk! We hadden loempia's vooraf en daarna hadden we drie verschillende gerechten besteld en gedeeld met elkaar, als toetje hadden we appel pannenkoekjes.
Na het eten kwamen we al snel andere mensen tegen uit de groep. We gaan op zoek naar een karaoke bar! Alles blijkt helaas vol te zijn. We zijn al aan de rand van het dorp als we in een lobby van een hotel 3 Vietnamezen zien zingen. Ze roepen ons binnen. Probleem: alle liedjes zijn in het Vietnamees! Maar het blijkt ook via YouTube te kunnen. Dus René gaat helemaal los op Child of Mine van Gun's Rosés. Gaaf!
We wisselen Vietnamese liedjes en westerse liedjes met elkaar af...wat is dit leuk! Anja en ik gaan samen een nummer doen. We worden opgezadeld met My heart will go on, van Celine Dion, kan het nog hoger! We doen ontzettend ons best, blijkt achteraf de microfoon helemaal niet aan te staan?! De Limburgse jongens doen nog een paar nummers van Fabrizio (bel lando, bel lando, dat Nico en Jos en Jos veer koume get later). Hilarisch!
Om 23:00 moeten we stoppen. We vragen of de Vietnamezen nog een afsluiter mogen doen. Dat wordt Vietnam ... Ho Chi Min, Vietnam ... Ho Chi Min.
Onderweg terug naar het hotel zingen we het uitbundig. In het centrum gaat Bram, als een dirigent, voor ons staan en wij beginnen tegelijk te zingen. De Vietnamezen in de straat beginnen allemaal te lachen en mee te zingen, fantastisch!
S Nachts zit ik nog met dit lied in mijn hoofd, maar het was een top avond.
Vanmorgen zijn we om half negen richting de bus gelopen. We hebben vandaag een reisdag. We moeten 170 km slingeren door de bergen naar Muong Lay. Na een half uurtje stoppen we bij een waterval. Er is ook een marktje met Rode Dao vrouwen die groenten verkopen; pompoen, vreemde champignons, bamboescheuten, gedroogde bananen, een soort takken die botbreuken hele , etc. De mannen verkopen messen. We rijden weer ff verder en stoppen bij een Top Gear landschap: een slingerende weg door de bergen (10% omhoog en naar beneden) ... daar rijden wij straks!
De dorpjes worden steeds kleiner waar we doorheen slingeren, meer boerenland. De huisjes worden eenvoudiger. Op de patio voor het huis ligt de rijst te drogen. De buffels liggen lekker in de modder in het rijstveld. Bananenboom in de tuin. Naast rijst wordt er In deze regio ook thee verbouwd.
We stoppen bij een marktje. Hier komen niet veel toeristen, wij kijken naar hun en zij kijken naar ons, erg grappig. De kinderen zijn heel open en proberen met "hello" contact te krijgen. Als je dan iets in het Vietnamees terug zegt, gaan ze heel hard giebelen, hihi.
Het dorp waar we nu naar toe gaan heette Lai Chau. Het gebied is regelmatig overstroomt door water. Vandaar dat ze hebben besloten gebruik te maken van het water, door waterenergie op te wekken. Hierdoor kwam een gedeelte van het dorp onder water te staan. Ze hebben het toen ook maar een andere naam gegeven: Muong Lay. Een nieuw dorp ergens anders, hebben ze Lai Chau genoemd?! Beetje onhandig.
Het is heel groen en bergachtig. We rijden na de lunch langs een grote rivier, met er omheen hele hoge groene bergen. We rijden vlakbij de Chinese grens. Onderweg komen we langs een dam. Het gebied hierna is 1,5 jaar geleden pas onderwater gezet. We stoppen af en toe om een foto te maken. Blijkbaar is onze Vietnamese chauffeur ook fotograaf, want hij heeft een camera met een mega grote lens erop.
Tegen 5 uur zijn we in het hotel, in de middel of nowhere! Een mooie kamer met een kingsize hemelbed.

Geschreven door De.wereld.verkennen.met.Rachel