Gerri de la Sal

Zomaar hier aangespoeld en het is meteen goed. Eerst ontdek ik een plaatselijk terrasje van het restaurantje op 20 meter van ons terrein. Maar toen ik mijn kleding aangepast had, stapte een groot gezelschap BMW rijders richting de trap naar de doorgaande weg.
Ik snelde erlangs want er staan maar twee tafeltjes klaar bij Casa Tomes.
Het gezelschap sloeg linksaf, dus voor niks geanticipeerd.

Uiteraard komen we nu pas tot de ontdekking dat diner verdacht veel lijkt op het Spaanse Dinar, zodat er weer een spraakverwarring plaatsvond.

Maar nee, wandelen is wat anders dan middageten, dus dat laten wij maar schieten.
Zonde om voor 15.30 uur te moeten eten.
De wandeling over de bergwand langs de rivier is heerlijk; we fotograferen alles wat bloeit en met gevaar voor eigen leven!
Opeens voel ik de gravelachtige grond onder mijn voet afbrokkelen, langs de afgrond.

Geer roepend, voelde ik dat ik zonder hulp niet overeind zou kunnen komen.
Pas bij ; “HELP “ kwam de assistentie aansnellen.
Bibberend nam ik nog wat foto’s om mijn angstig moment te vergeten.
Wij hoefden maar één kapelletje te bezoeken, dat dicht was, maar waar wel een opmerkelijke tekst te vertalen stond; over getrouwde meisjes die desondanks best een bemiddelde peetvader gebruiken konden en de hulp van Maria in deze geniepige operatie inriepen.
Op de terugweg zien we vijf rupsen aaneengeklonken hun weg zoeken: geen wonder dat we zoveel prachtige vlinders zagen;
Citroentjes, koolwitjes, blauwtjes en gele met oranje gerande vleugels.( benaming voor ons onbekend) maar die wilden niet poseren.Hebben geen instagram account vermoedelijk.
Tsja…
Verder maar weer, nergens rotzooi, wel zon, heerlijke temperatuur, ontluikend groen en stinzen bloei.
Bij ons riviertje nog even nagenoten.

We kunnen de terugreis aan.

Geschreven door Camperplezier