Het is bijna niet voor te stellen, op vakantie onrustig slapen, zo’n 2.800 km van huis. Juist die afstand speelt mij parten. Al die jaren zelfstandig zijn, heeft plannen mij rust gebracht. Loes informeert, wat is er om 04.15 met jou aan de hand, normaal is ze jaloers hoe ik de nacht verslind. Ik leg haar uit wat mij dwars zit, afstand, route, steden / musea e d, die we willen beleven, of ze te plooien zijn, in de dagen die ons nog resten. Op zich geeft dat al rust, door het er over te hebben. Prompt val ik weer in een diepe slaap.
Zoals gebruikelijk ben ik wakker bij het krieken van de dag, verduistering opzij, wordt ik verrast door een rode zonsopkomst, pal boven het dorp Casares, waar we op neer kijken. Dit geeft me de gelegenheid, zolang Loes nog ligt te pitten, resterende reis in kaart te brengen. Google komt daarbij goed van pas. Dat geeft rust en minder stres voor ons beiden.
Het vergt volgens Loes teveel tijd, onze buren sinds gisteravond, kunnen niet afreizen, zolang onze camper niet van de poten en blokken verlost is. Afscheid nemen van Gerrit en Els, wil Loes dat bekronen met een stevige bak koffie, nog even nababbelen na gisteravond, ook nu weer gezellig.
Volgende stop, zoals overlegd, wordt Cadiz. Uitvalsbasis aan de noordzijde van de baai. Prachtige lokatie om morgen met de pont Cadiz te bezoeken. De reis ernaartoe is niet al te kleurrijk, reis criteria voor de navigatie onderweg bijgesteld, werd zo een tijdrovende aangelegenheid, terwijl de reis niet boeiend was, zoals voorgaande ritten. Wat wel boeiend was, een kolossale gemeenschap van talrijke ooievaars op nagenoeg iedere hoogspanningsmast, paal of kerktoren, klepperende paren.
Loes neemt nog even de gelegenheid, om langs de vloedlijn te lopen, bij het nemen van een foto, resulteert dat in een stel natte voeten. Een drankje in de bar, bekroond onze dag.
We hopen op een verkwikkende nachtrust om morgen Cadiz te bewonderen.

Geschreven door Camperplezier