Liggen we net te slapen, wordt onze nachtrust wreed verstoord. Vlak naast ons stopt een auto met dieselmotor, er stappen mensen uit, met zaklampen lopen ze rond de auto, pakken van alles uit, constateert Loes, rap uit bed gesprongen om het e e a te observeren. Volgens haar blijf ik te lang passief liggen. Toch maar kijken, doe de buitenlamp van de camper aan en constateer, dat het een blauwe camper is met jongelui, die denk ik veilig bij andere camperaars willen staan, zou ik ook doen, in het pikkedonker, zo dicht aan zee. s’Morgens bij een prachtige zonsopkomst, zie ik dat het een blauwe Zwitserse camper is. Ze staan vroeg op en vertrekken snel. Na onze eerdere onaangename ervaring in Genua kan ik me voorstellen, dat Loes op scherp staat.
Na ons ontbijt heeft ze de behoefte om even de benen te strekken, snel is ze terug en komt met de melding, er is een leuke koffietent in het dorp aan de haven. Het is een trendy gelegenheid met heerlijke cortado. Na eerdere slappe bakken cappuccino, is dit een goed alternatief. Toch probeer ik bij mijn 2e, een cappuccino elders, blijkt dit hier goed uit te pakken, daarbij ook even smakelijke tosti genuttigd.
Loes heeft inmiddels wat vondsten op het strand verzameld en maakt daar een mooi kunstwerk van. Bel met beeldtelefon naar Tom en de kindjes, show onze plek aan zee, Meliha vind het prachtig , even bijgepraat hoe het thuis is.
Alles weer rijklaar gemaakt, nu weer op pad naar onze volgende stek. Advies van Irmgard ter harte genomen en op weg naar La Garoffa, iets ten westen van Almería. De zon schijnt inmiddels volop, een prachtige azuur blauwe Middellandse zee, werkelijk schitterend maar wel met een harde wind van zee, er is daar nog genoeg plaats, maar de wind maakt het onaangenaam. Wat verder landinwaarts ligt Fort Bravo, een wild-west locatie waar eerder western films zijn opgenomen zoals The Good, The bad en the Ugly. Een film van Sergio Leone, een Italiaanse filmgerisseur, ( Spaghetti western) Het landschap is daarvoor uitermate geschikt voor, de Siërra Nevada, het lijkt sprekend op het Wilde Westen. Het is helaas een beetje in verval maar leuk om te zien. Een stoffig pad ernaartoe, brengt ons bij de toegang, even afrekenen voor de camperplaats met een heuse voorstelling, behoorlijk prijzig, maar goed. We zijn net op tijd voor de laatste sessie in de Saloon, door opzwepende muziek komt de stemming er goed in, publiek klapt ritmisch mee, 3 dames met zwierige rokkken, met er onder tuttige onderbroeken, brengen ons in vervoering, dansend à la Le Moulin Rouge. Er wordt wat afgeknald, zou je daar destijds onderdeel van hebben uitgemaakt, dan zou je het einde van de maand niet gehaald hebben. Morgen rond de middag vind het spektakel buiten plaats, ben benieuwd of er nog genoeg acteurs over zijn.

Geschreven door Camperplezier