Wil je op de mooiste plaats terechtkomen, dan is Google niet altijd de beste raadgever. Wanneer je op een speld nauwkeurig een plaats kunt zoeken, gebruik dan coördinaten. Zouden we dat gedaan hebben, hadden we een fraaiere stek gevonden.
Amper 1 km van die lelijke plek, rijden we in Antequera omhoog, zien we daar campers staan, net achter het imposante kasteel met zicht boven op de stad.
Maar de rit naar de gekozen camping, dichtbij onze ultieme bestemming voor morgen, maakt veel goed.

’”De Caminito del Rey’’, het Koningspad.
Niet de saaie route van gisteren, maar een fraaie, zoals zo vaak. In het begin de A-343 goed te doen, wellicht met Europees geld bekostigd, prachtig asfalt , terwijl er bijna geen kip rijdt. Totdat we in een klein dorp : ‘’ Valle de Abdalajis ‘’ belanden.
Stijl omhoog en steeds krapper. Vol met geparkeerde auto’s, gelukkig zijn ze klein, we snappen nu waarom,het is zo smal, dat de spiegel net niet de hogere wand raakt, stuurmanskunst komt weer goed van pas. Wanneer we verder omhoog gaan, raakt de achterkant de grond, even stoppen, schade blijkt mee te vallen.
Na deze beproevingen, het dorp uit, de MA-4401, weer prachtig asfalt, alleen blijken ze nog niet alle vangrails aangebracht te hebben. Stijle afdaling en juist in een scherpe bocht, staan daar werklui, ruim de halve weg in beslag genomen!
Eerst stoppen ze, verrijden de stellage, behoedzaam de bocht door, vooral omdat daar juist een grote olijfboom overhelt.
Op de millimeter er langs, luifel blijft gespaard. De rest van de afdaling is het landschap heel fraai.

Op de navigatie verschijnen blauwe vlakken, en jawel wat een decor, misschien wel het mooiste zicht op de kloof, El Chorro , honderden meters hoog met daarboven een fragiele brug, met kleine poppetjes die er overheen lopen, ook zie je daartegen de rotswand het plankier, geplakt tegen de wand.
Daarna gaat de weg weer kronkelend verder naar het stuwmeer, ook hier is het landschap heel bijzonder.
Nu maar hopen dat er plaats is op de camping, maar 1,5 km van het begin van het Koningspad. Het is een camping met terrassen en niet al te veel plekken om te staan, slagbomen dicht, bellen en er komt een alleraardigste jonge dame, die voor ons een plek creëert, het zou helemaal vol zijn. Opgelucht zijn we, nu proberen kaarten on-line regelen om de Caminito del Rey te bezoeken, blijkt weer een hele toer.
Morgen mogen we het beleven.

Geschreven door Camperplezier