We staan voor het Palacio de la Aljafera
Aan weerszijden van het gemeentehuis dat uit de 9 de eeuw stamt en bewoond werd door Ferdinand en Peter de IV ( wrede).
En het centrum werd van de inquisitie.
Ik zie een prachtige interpretatie daarvan door Pablo Serrano ( San Valero 1965) geflankeerd door: “De Angel de la Cinidad”, 1965 idem Pablo S

In de kathedraal ( ja toch weer naar binnen gegaan) staan we een opvallend gedecoreerde , symmetrische, zesvormige metalen ster te bewonderen, als een oudere dame ons in het Spaans toelicht dat er zich een oude grafkelder onder bevindt, die in nov. geopend zal worden, ter bezichtiging.Ik vertel haar geen Spaans te spreken en of ze het ook in het Engels kan vertellen?

Nou en of!
“Hoe komt het dat u zo goed Engels spreekt?” Virginia:
Ik ben lerares Spaans geweest op Cambridge University. Ze praat honderd uit en vertelt graag dat ze eigenlijk de andere kathedraal mooier vind. Deze is te groot.
Als we op haar verzoek nog een gelijkvormige ster bewonderen met de zelfde toelichting begint mij iets te dagen.
Ik vraag haar waarom zoveel mensen een ingelijste steen aanraken en zelfs kussen, in het nis van de maagd ( wel eerst geld in de gleuf deponeren s.v.p.) , vertelt ze dat ze denken dat daar zich relikwieën van Maria bevinden. Ze kijkt er bedenkelijk bij en we schieten in de lach.

We gaan samen naar de rivier kijken en daar krijgen we dorst van. We nodigen haar uit. Ja ze gaat graag mee. Als we er bijna bij gaan zitten, vertelt ze geen geld te hebben.
Geen probleem, wij wel.
Als Geer boter koek en broodjes laat brengen, zegt ze dat ze anders niks te eten zou hebben gehad. Ze moest nog boodschappen doen. Ze zou ons willen uitnodigen maar ze heeft alleen een fles melk en misschien nog koffie.
Ze geniet van haar bier en eet gretig.

Ze vraagt hoe we hier zijn gekomen en waarom. Het is maar een gewone stad.
Haar moeder komt van een stadje aan de voet van de Pyreneeën :
Jaca daar is het pas mooi.
Ik hou van de bergen zucht ze verlangend.
Als we samen op Wikipedia lezen dat er in 2005 nog maar 74 inwoners waren, gelooft zij haar ogen niet. Het verlangen komt elke 10 min weer op. Ook dezelfde vragen aan ons worden herhaaldelijk gesteld.

Meerdere keren, dat ze een rondreis door Europa maakte met haar moeder aan het stuur, en haar drie zussen op de achterbank, die bijna honderd werd en nooit gewoon water dronk maar wijn. En dat ze van Holland genoot maar het wel erg klein en plat vond.

Als we naar het Goya museum willen gaan vraagt ze of ze mee mag.
Onderweg erheen spreekt ze Spaans tegen mij en bij de kassa zegt ze: “Ik was hier al zo vaak, ik wacht wel buiten!”
Als ik haar zeg dat 2 uur wel lang is om te wachten, gaat ze eerst met de tram naar huis en daarna ziet ze ons aan de overkant.

Ik ga nog 2 x kijken al weet ik dat ik haar niet meer zal treffen. We hebben genoten van deze slimme vrouw die met veel humor haar licht op zaken liet schijnen.
Ik weet dat in Spanje de pensioenen klein zijn en ouderen moeilijk rond komen.
Er zijn veel bedelaars en we zien twee mannen in kennelijke staat zich te rusten leggen. Als ik ze beiden geld geef zonder dat ze ons in de gaten hadden( de een speelt op een fluit de ander luistert aandachtig) kijken ze of ik de heilige Engel ben die ineens neerdaalt in hun gezichtsveld.
“Pour manger” zeg ik en maak een eetgebaar. Ze knikken braaf.
“Het zijn Fransen! “hoor ik als we doorlopen.

Goya hing( althans zijn werk dat niet in Madrid hangt) geduldig op ons te wachten.
Ook een foto expositie van het Magnum collectief, die ik ooit in het Stedelijk Amsterdam bewonderde.
Verwachtingsvol mochten we naar binnen, met ouderenkorting, zonder paspoorten te tonen.

Geschreven door Camperplezier