Met enige weemoed laten we Zaragoza achter ons. 2 prachtige dagen achter de rug in deze nostalgische stad. Nog voordat we de motor starten, krijgt Loes het met een Spanjaard aan de stok, probleem is dat we 3 parkeervakken in beslag nemen, want zaterdags moeten al deze voetballers, hun heilige koe ergens op hun daartoe beschikbare plaatsen kwijt. Door de week geen sportieveling te zien, maar o wee.
Na de nodige noodzakelijke handelingen gedaan te hebben, gaan we op weg naar onze volgende bestemming, richting Pyreneeën.
Daar moet een bijzondere plek zijn in een nauwe kloof, geen internet, afgesloten van de verdere wereld. De weg ernaar toe, de Aitopista Del Nordeste, is gelijk al bijzonder. Aan de zuidkant stoomt de RIO Erbre, uitstekend gebied voor broedende ooievaars, bijna op iedere mast zo’n met takken gevlochten nest, vaak geflankeerd door 1 of 2 sierlijke vogels met zo’n lange kleurige snavel. Het landschap kleurt regelmatig roze, wit en geel, bloesem van fruitbomen / gewassen. De natuur heeft duidelijk een voorsprong op de onze. Gedurende de reis, passeren we de 0 meridiaan van Greenwich, moeten we onze horloges nu ook aanpassen?
In dit ruige landschap moeten holbewoners hebben geleefd, die hadden daar in ieder geval geen last van.
Bij Lleida verlaten we de snelweg en buigen af naar het noorden, richting Pyreneeën, al snel tekenen de contouren zich af. Enkele tientallen km’s verder worden toppen steeds duidelijker, zelfs met sneeuw, daar hoop ik later meer van te zien.
Na enkele stuwmeren komen we in de kloof Ager , echt prachtig, we doen wat pogingen om een plek uit te kiezen, helaas hier teveel zwerfvuil, zoals op vele plekken in Spanje.niet zo aanlokkelijk.
Aan de noordkant van de kloof, moet nog een aardige camperplaats zijn. Ook deze voldoet niet aan onze verwachtingen, zo hoppen we van c p naar camping. De middag vordert al aardig.
In het dorp Gerri de la Sal moet er ook één zijn, de reviews maken niet goed duidelijk, of dit een officiële c p is. Er staat dat dit een Mix Parking is, dat campers gedoogd worden. We laten ons deze kans niet ontnemen, langs een snel stromend riviertje, vissers beproeven hier hun geluk, met hoge lieslaarzen doorwaden ze deze watermassa. We koesteren de laatste zonnestralen en genieten van het uitzicht en zonovergoten gekleurde hellingen. Vlakbij een oude Romaanse brug. Een oude man wijst met wandelstok hoe mooi alles is. Voor die brug staat ook hier de fel gekleurde brievenbus, kan Loes toch nog haar laatste ansichtkaart in Spanje posten. Mijn nieuwsgierigheid wordt geprikkeld, om te zien wat daarboven te aanschouwen is: Kleine straatjes met poorten, wapperende vaandels, en een aardig beeld.
Aan de andere kant van de brug worden wandelroutes met bordjes getoond.
Mooie uitdaging voor morgen!

Geschreven door Camperplezier