Alsof er een hele grote tractor met een boze boer recht op de camper aanstuurt, gevolgd door oorverdovend glasgerinkel…..
Goddank had ik het review gelezen van de ervaren camperplaatsbezoeker , die ons hiervoor waarschuwde: het blijft niet bij één
Storting : het gebeurt elk uur van de nacht!
Voor ons 8 glasbakken op een rij.
“Nou dat zal wel meevallen,” was Geer’s reactie,” toch niet op zondag?
Terwijl we die ochtend nog straatvegers opmerkten, druk bezig!

Het is om 02.00 uur allang maandag.
Afijn … twee stortingen later, alles weer stormvast opruimen en …. Wegwezen.
Gelukkig vallen we om 04.00 weer in slaap.
Ander parkeerterrein: we staan 40 graden uit het lood, ik val nog net niet uit bed.

Als we wakker worden, zijn we alleen maar omringd door auto’s van werkenden.
Eerst het stadje verkennen.. koffie geuren inademen onder parasols.
Er worden weer veel toeristen uitgeladen:
Zelfs een Colombiaanse reisbus.
Kijken hoe de koloniale overheersers leefden? Ze zijn op leeftijd in zoeken snel een bankje om te keuvelen.

Wat ben ik blij dat ik elke week wandelfit beoefen en naar boven kan, waar het steeds steiler wordt. En we de kaarten voor kinderen en kleinkinderen in een antieke gele brievenbus gedeponeerd hebben.
We kwamen een postzegel tekort, en vroegen erom bij het Bureau voor Turismo .
Voor de vorm kocht ik 4 kaarten a 24 cent.
Het meisje pakte een rekenmachine!
Ik gaf € 20.00 en ze moest weer de rekenmachine pakken om het te zien wat ze moest teruggeven.

Gelukkig wel postzegels bij de Tabaco en de oudere dame kon nog rekenen.
Op zoek naar het postkantoor dat alleen uit een brievenbus bestond. Wat een heerlijke herbelevenis: ansichtkaarten posten.
Vastgelegd voor de kleinkinderen die dat fenomeen mogen volgen.

Op weg naar de kerk zie ik een oude man, kromgebogen leunend op zijn stok en af en toe zich vastklampend aan het traliewerk
Omhoog zwoegen.
Ik snel naar hem toe;
Señor?
Ik bied hem mijn arm aan. Hij aarzelt geen moment. Al verklarend en ik SiSi beamend,
(Want niet moeilijk te raden wat hem scheelt ), gaan we rustig verder.
Zijn ademhaling gaat zwaar en ik blaas met hem mee uit( net als de vroedvrouw).
Ik denk aan mijn vader, die de trap op geholpen moest, op mijn trouwdag.

Ineens houdt hij halt voor een dubbele verveloze deur aan de voet van de kerk.
Haalt bevend een inklapNokia tevoorschijn en belt. Er wordt niet opgenomen en ik wijs op een hoeksteen waar ik hem op laat zakken. Gracias Grazie !!!
Ik maak een reference.
Geer rammelt flink aan de deur.
Dan gaat er (zo’n kabouter-onderdeurtje open en stapt een flinke man over de drempel die in de lach schiet, als ik de oude man weer aan mijn arm omhoog wil hijsen.
Hij grijpt de oude bij zijn revers en…hup!
Heel effectief!

Geer:
Tijdens de wandeling, hoor ik achter me iemand met castagnetten, draai me om en begroet hem hartelijk, hij ontdoet zich één van zijn oortjes, mag ik horen bij welke muziek hij zichzelf begeleid.
Aangezien we het hoogste punt van deze historische plaats nog niet hebben bereikt, lopen we verder omhoog. Wel bijzonder het wordt steeds rustiger, maar wel boeiender.
Weinig toeristen nemen de moeite om die uitdaging aan te gaan. Dikke stadsmuren en een rustieke kerk. Prachtige details zoals waterspuwers en een fraai balkon. Kraaien, duiven en zwaluwen vinden hier beschutting, zelfs een klepperend ooievaars paar maakt gebruik van de toren.
Achter de kerk koesteren we ons in de zon, onder het genot van een drankje.
Het wordt tijd om weer af te dalen, proviand aan te vullen. Met de camper naar dichtstbijzijnde Lidl, handig en vertrouwd.
We hebben besloten om geen grote steden, musea, kathedralen meer te bezoeken.
we zijn best overvoerd na voorgaande weken.
Camperapp geraadpleegd, een kleine 2 uur verder, moet een knusse plek zijn, bij een historisch plaatsje. We laten Cáceres achter ons, via de A66 / E803 rijden Serra de Candelaria in. .Het landschap wordt steeds fraaier, bergachtig, we stijgen tot bijna 1000 h’m, in de verte zien we zelfs sneeuw op de toppen liggen. Aangekomen in Piedrahita, blijkt de camperplaats niet dat fraaie uitzicht te hebben. Vlak voor ons, doet een oude Franse camper pogingen om omhoog te rijden, vindt daar hogerop een plek. Het is daar wel zo fraai als ons voorgeschoteld werd. Uitgestorven en stil, deze nacht zal glasgerinkel ons bespaard blijven.

Geschreven door Camperplezier