Zachte warme ochtend. Helaas vergaten wij bij te boeken ( volgeboekt)en vertrekken wij aldus naar Águilas. Daar kan je mooi aan het water staan. Geer manouvreert door de drukke straten en tot mijn verbazing staan we ruim een uur later aan de kade van de rommelige werkhaven. Toch maar een andere kade opgezocht. Tussen de carnavaltribunes door in de dure jachthaven terecht gekomen.
We zijn de enige camper en dat mag daarom niet: deze plek is voor de trailers, begrijp ik uit het radde Spaans van de wild gebarende man.(alles is nog leeg maar ja er zal er maar net een aankomen).
De derde optie is prima: naast de Nederlandse bus met wieleraanhanger. Verderop staan ze al klaar voor vertrek. Even vrees ik dat Geer zich daar bij wil scharen maar hij geeft geen krimp.

We lopen over de Boulevard die nog winters dichte luiken toont.
Nou weet ik wat een palmenstrand is. (Paradiso met je Palmenstrand zong Anneke Grönlo in mijn jonge meisjesjaren).
Al wordt het zand hier kunstmatig aangebracht, zien we.
De eerste zonnebaders liggen al. Het Fort kun je bezoeken en het uitzicht is spectaculair las ik.
Het is een klim die ons meevalt maar het Fort is dicht.
Gelukkig is er een heerlijk terras met dat uitzicht! En we hoeven niet aan tafel( binnen ) paella eten, bij dat reisgezelschap!

Als we verder rijden zien we tot 2 keer toe wildcamperaars in het duingebied.
De tweede keer kunnen wij het niet weerstaan poolshoogte te nemen.
Aan zee! Mijn hart maakt een sprongetje en in de ondergaande zon vinden wij een knusse verborgen stek naast een reuze Palm.
Mijn eigen Paradiso

Geschreven door Camperplezier