De afgelopen 24 uur waren redelijk enerverend. In ieder geval zijn we in Chioggia, maar de weg ernaar toe gaan we niet heel snel vergeten. Daarover later meer, want het verhaal van gisteren had een onverwacht staartje. Ik had nl. aan de host van het appartement gevraagd of hij een restaurant wist. Hij zei dat het beste wat hij kende een osteria vlakbij was. Wij ernaar toe. Niet te vroeg natuurlijk, want dan zit je alleen en ben jij al aan je dessert begonnen als de eerste Italiaan zijn neus om de deur steekt. De navigatie leidde ons naar een onooglijk gebouwtje met wat tafeltjes en stoeltjes, maar het was de osteria wel. Een man heette ons in gebrekkig Engels welkom en presenteerde een geschreven menukaart. Of we ook wijn wilden? Op ons bevestigend antwoord werd er een fles zonder etiket aangerukt, die zonder blikken of blozen in twee grote glazen, tot aan de rand toe, werd leeg geschonken. Nou ja, er bleef een bodempje over. Prima wijn overigens, maar zoveel drinken we allang niet meer. We kozen voor pasta met truffel. Die kwam na verloop van tijd en beiden kunnen we bevestigen dat we zelden zulke lekkere pasta hebben gegeten. Voor dessert konden we kiezen uit abrikozentaart of tiramisu. Ik koos het eerste en Marijke het tweede. Ook fantastisch. Wat een tent. Later zei de host, dat dit nog één van de weinige echte osteria’s is in Arezzo. Dit soort restaurants is ook in Italië op zijn retour. Eeuwig jammer.
Vannacht het eten verteerd en vanmorgen weer vroeg op. De host zou een ontbijtje maken. Het begon met een gevulde croissant en een stukje taart. Daarna kwam er nog van alles achteraan, met als hoogtepunt een stukje hartige taart dat gemaakt was door zijn moeder van 93. De lunch konden we vandaag overslaan…..
We mochten onze auto naast het huis laten staan, zodat we nog even de tijd hadden om het casa Vasari te bezoeken. Vasari was een schilder uit de renaissance die dit huis in eigendom had en de plafonds eigenhandig heeft beschilderd. Geen spijt van gehad. Werkelijk prachtige fresco’s.
Toen kon de reis naar Chioggia beginnen. Vooraf dient eigenlijk ingegaan te worden op het fenomeen “De Italiaan en zijn auto”. Die auto vind je letterlijk overal. Zo nauw kan een straatje niet zijn, de Italiaan gaat er met zijn auto doorheen. Op de meest onmogelijke plekken vind je auto’s. Het tweede aspect van het fenomeen auto is dat die je van a naar b brengt. Dat doet de Italiaan graag en wel in de kortst mogelijke tijd, kortom het gaat nooit snel genoeg. Met ware doodsverachting passeert men waar het kan en waar het niet kan. Bumperkleven is een nationale sport en als het dan nog niet snel genoeg gaat is er altijd nog de claxon.
Alle bovenstaande verkeersfenomenen hebben we vandaag aan den lijve mogen ervaren. Daarbij komt nog, dat de wegen in een dermate slechte staat verkeren, dat als Italië, Nederland zou zijn het hele wegennet terstond zou worden afgekeurd en er geen auto meer de weg op mocht.
En zo naderden we Chioggia met een gemiddelde van zo’n 60 km per uur.
Bij het appartement was niemand te bekennen. Ik gebeld. Bij het eerste telefoonnummer werd niet opgenomen, maar gelukkig was er nog één. Daar nam men op. Na mijn uitleg wie we waren, zei ze dat ze Barbara zou sturen en Barbara kwam. Een hele aardige vrouw die alles uitlegde over het stadje. We wisten totaal niet wat we konden verwachten. Vorig jaar hadden we Chioggia van een eindje zien liggen en het leek ons wel wat. Het appartement staat in een buurt vlakbij het strand. Wie Italiaanse stranden kent, weet dat dit de meest depressieve omgevingen op aarde zijn. Daar moeten we het morgen dus niet van hebben. Na even uitgeblazen te hebben op het balkon zijn we toch maar op verkenning gegaan. Na een paar straatjes ontpopte zich voor ons een wereld die eigenlijk alleen nog bestaat in Italiaanse films uit de jaren 60. Morgen ga ik hier dieper op in, maar weet, dat dit één van de mooiste ervaringen in Italië ooit is geweest.
Chioggia is een vissersplaats en de boten kwamen net binnen. Spectaculair!!!
Morgen verder, want het verhaal wordt te lang en er is nog zoveel meer. Eén ding is zeker Venetië zou moeten zijn zoals Chioggia is.

Geschreven door Bert.en.marijke.fietsen