Vanmorgen stonden we op met prachtig weer. Na het ontbijt nog even brood gekocht en we konden vertrekken. De reis door Zwitserland was prachtig. Overal bloeiende bomen, heldere lucht en besneeuwde bergen.
En toen waren we Italië. Voor mij is dat altijd een cultuurschok. Kijk naar de foto van het depressief makende kinderspeelveldje op een parkeerplaats. Wat een treurigheid.
Het toppunt moest toen nog komen. De host had ons laten weten, dat je bij het appartement kon parkeren. Misschien was de wens de vader van de gedachte, maar toen we aankwamen verdrongen drie automobilisten zich om een plek die er niet was. De host zei dat we aan de andere kant konden staan, maar die plek ging om 19.30 dicht, dus dan moest je weg zijn. Geen fijn vooruitzicht. Na een hoop gedoe had hij ineens toch een plek. Een vriend van hem had zijn auto er voor de zekerheid in gezet, maar een vrouw had er al lucht van gekregen, dat er een plek vrij kwam. Ze zette haar auto voor de plek, maar de host zei, dat het voor ons was. Gedoe. Toen wilde de vrouw haar auto draaien, maar ze knalde tegen een blok beton. Nog meer consternatie. Uiteindelijk ging ze weg en toen was de plek voor ons. Italië op zijn best.
De stad is niet de mooiste van Italië, maar de aardige dame bij de toeristeninformatie raakte niet uitgepraat over wat er allemaal te zien is. Teveel dus voor een dag. Dat wordt een duivels dilemma morgen. Wat gaan we kiezen?
Daarna in het Italiaans!!!!! gereserveerd in een restaurant. Het was een hele uitdaging, maar het lukte.
Prima gegeten en nu snel naar bed.

Geschreven door Bert.en.marijke.fietsen