Nancy is een plaats die je op weg naar verdere bestemmingen snel voorbijrijdt. Dat is ten onrechte. Hoewel de stad flink is verminkt in de loop der tijd blijft er veel te genieten over. Ooit was Nancy een kleine stad, maar Karel III, hertog van Lotharingen, besloot de stad in de 16e eeuw op te stuwen in de vaart der volkeren. Hij stampte een nieuw Nancy uit de grond, naast het oude middeleeuwse stadje. In feite zijn er dus twee Nancy’s. Ook nu is het verschil nog goed te zien. Het “nieuwe” deel heeft rechte straten in een schaakbordpatroon, terwijl het oude deel bestaat uit veel kleine bochtige straatjes.
Ooit werd de stad omringd door machtige vestingwerken, maar die zijn op de poorten na afgebroken. Dat is echt eeuwig jammer, want nu is de overgang van de moderne wijken naar de oude “steden” heel rommelig.
Nancy is de stad van de mooie pleinen. Werkelijk prachtig. Grootheidswaanzin van koningen, hertogen en graven brengt soms veel schoonheid voort.
Het Musée des Beaux Arts stond eerst op het programma. Ze hebben er een Carravaggio. Verder was het een aardig museum. Ze hebben een aantal absolute topstukken, maar er hangt ook veel tweederangskunst. Verassend was de verzameling glaswerk in de kelder. Dat staat opgesteld tussen resten van de vestingwerken.
Wat we niet wisten is dat Nancy ook één van de steden is waar de Art Deco tot ontwikkeling is gekomen. Er is zelfs een speciale Art Deco wandeling waarbij de Art Deco huizen die Nancy rijk is bewonderd kunnen worden. Heel leuk om te doen en het Art Deco museum was de kers op de taart. Na de wandeling waren we moe. Het restaurant (tip van de dame bij de receptie) was uitstekend. Nu vroeg naar bed, want morgen reizen we richting Basel en ook daar valt van alles te zien.

Geschreven door Bert.en.marijke.fietsen