Prachtige route vandaag. We moesten maar 42 km. Dat had ik bewust gepland, omdat we niet precies wisten hoe heftig de heuveltjes waren. Die vielen erg mee. We hadden een paar km extra kunnen doen, maar Domazlice is een leuk plekje, waar je best een uurtje of wat kunt kijken.
De route begon rustig. Lekker fietsen langs de Regen tot in Furth im Wald met mooi zicht op het Beierse woud. Ooit waren we hier eerder geweest in 1981 op vakantie richting wat toen communistisch Tsjecho-Slowakije was. We deden dat met een baby van een jaar en kampeerden in een klein tentje.
Ik denk, dat het onze ergste vakantie ooit is geweest. Slecht weer, Marijke ziek, Marieke die veel aandacht vroeg en nergens iets normaals kunnen kopen. Terrasjes waren er vrijwel niet en in het land heerste de communistische knoet.
Na Furth begonnen de klimmetjes met werkelijk prachtig uitzicht. We konden rustig van al dat moois genieten. Diep in het woud was een picknickplek, waar we hebben geluncht. Toen we weer opstapten en verder reden voelden we allebei ineens onze wielen aan de weg plakken. Bleek dat we door gesmolten asfalt waren gereden. Het profiel van de banden van onze fietsen zat vol met een dikke pasta, waaraan allerlei steentjes bleven plakken. Dat wil je natuurlijk niet met het oog op lekke banden. Ter plekke haalden we er al wat steentjes uit, maar dat plakspul zat in het profiel en bleef steentjes opnemen.
We zijn maar doorgereden, maar het voelt niet prettig. Toen we eenmaal in het pension waren heb ik met een stukje ijzer voorzichtig alle asfalt uit de profielen gehaald. Dat kostte me meer dan een uur en vieze zwarte vingers op de koop toe. Nu maar hopen dat de banden morgen niet meer teveel plakken. Het leven van de fietser gaat niet altijd over rozen.
Daarna wen terrasje gepakt en heerlijk gegeten in een restaurant.
Morgen 75 km naar Pilsen. Het wordt heet dus we willen om 7.30 vertrekken.

Geschreven door Bert.en.marijke.fietsen