Het laatste deel van onze fietsvakantie bestond uit een treinreisje van Dortmund naar Arnhem. Onderweg nog een hele tijd gesproken met een treinfanaat. Hij reisde op een maandpas door heel Duitsland. Verder had hij thuis Märklintreintjes, waar hij van alles over kon vertellen. Dat is nu het leuke van fietsen en met de trein reizen. Je ontmoet altijd wel iemand. Meestal blijft het bij oppervlakkige contactten, maar soms gaan de gesprekken dieper. Zo hebben we eens aan het ontbijt gezeten met een pater ergens in Frankrijk. We ontmoetten een keer een knul die naar China was gefietst en we hebben eens een tijdje opgefietst met een oorlogscorrespondent. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat alles wel in verschillende vakanties natuurlijk.
Op station Arnhem stond mijn band weer leeg. Ik heb de band gecontroleerd, maar toch maar besloten hem nog een keertje op te pompen. Het was niet ver naar Suzan en Cyril die vanaf dinsdag in Arnhem wonen.
Dat was het dan. Wanneer dit reisblog een vervolg krijgt weet ik niet. Wellicht zijn we dit jaar uitgefietst, maar wat is zeker in het leven? Ik vond het leuk om te doen , dus wie weet.

Geschreven door Bert.en.marijke.fietsen