Baltic

KM 72/1.184 - HM 371/12.435 🌤️26°
Tot mijn verbazing is het druk bij het ontbijt. Ik moet dus Russisch ellebogenwerk inzetten om mijn bord volgeladen te krijgen. Gelukkig worden de patat en frikandellen genoeg bijgevuld. Het voordeel van zo’n vette hap zijn de oprispingen tijdens het fietsen. Zo heb je twee keer plezier van je eten.
Ik vertrek onder een bewolkte lucht, maar gedurende de dag breekt de zon volop door. Het eerste stuk gaat door kleine dorpjes aan zee, die nu helemaal verlaten zijn. Gezien het grote aantal leegstaande vakantiewoningen ziet dat er ‘s zomers heel anders uit. Daarna gaat het door een Hollands aandoend landbouwgebied, ook hier is sprake van droogte, want er wordt volop gesproeid.
Bij Altinova vind ik een prima bakkertje voor een fijne espresso met eclairs. Dan gaat het een klein stukje langs de grote weg, maar ik kan al vrij snel de mooie kustweg nemen naar Ayvalik. Onderweg passeer ik zoutpannen en vogelgebieden. De havenstad Ayvalik telt ook enkele bijbehorende eilanden. Dit stadje dankt zijn naam aan het Turkse woord ‘ayva’, een appelachtige vrucht. Tot aan 1923 waren vele Grieken gevestigd in de dorpen langs de Egeïsche Kust. De sfeer van deze tijden heeft Ayvalik weten te behouden, met name in het oude gedeelte van het stadje. Zo zijn er veel huizen van natuursteen en de moskeeën hebben een Grieks-orthodoxe uitstraling. Ook is er een Griekse kerk en enkele inwoners zijn de Griekse taal nog machtig. Van de eilanden is Alibey Adasi de grootste. Een verhoogde weg verbindt het vasteland met dit eiland. Ik laat het eiland links liggen en wurm mijn fiets door de nauwe straatjes, na een korte klim kom ik weer op de snelweg die ik de laatste 20 kilometer volg naar mijn bestemming. De route gaat dwars door oneindige olijfgaarden. Ayvalik is ook wel bekend als de olijfolie-hoofdstad van Turkije. Helaas past dat niet in mijn fietstas.
De weg is weer voorzien van een ruime vluchtstrook, maar deze keer zit er ook een soort wasbord in de weg gefreesd. Bij nauwe stukken krijg ik daardoor een gratis massage.
Het was vandaag een makkelijke vlakke rit. Strava vertelt mij dat ik 140 Watt heb weggetrapt. Wat sportief gezien met een bepakte vakantiefiets best aardig is.
Het hotel is deze keer top. Gloeiend hete douche, ruime schone kamer zonder sigarettengeur en zelfs een eigen Nespresso-machine. De omgeving doet mij sterk denken aan de Baltische Kust, waar ik fijne herinneringen aan heb. Het is echt anders dan de vorige Turkse kustplaatsen. Een groene oase met naaldbomen, laagbouw en een hele rustige sfeer. Voor de deur ligt het breedste strand dat ik tot nu toe in Turkije ben tegengekomen. Groot genoeg om een compleet beachvolleybal stadion te herbergen. Met dat uitzicht in het schitterende avondlicht is het fijn pasta eten, het wafeltje toe kan ik ook prima wegwerken !

Geschreven door WillemDeMol