Terug naar Terschelling ?

KM 81/1.543 - HM 263/13.041
Het lijkt vandaag wel of ik een dagje naar mijn geliefde eiland ga. Alle ingrediënten zijn aanwezig. Veerboot, (schier)eiland, vuurtoren, wad, naaldbomen, duinen en strand. Dan mist alleen Hessel die een fado-lied zingt…
Redelijk vroeg uit de veren, want ik moet op tijd bij de veerpont zijn, die zich op 11 kilometer fietsen bevindt. Ook is er wat onzekerheid, want het is onduidelijk of Hemelvaartsdag in Portugal als Nationale Feestdag wordt gezien, en zo ja, wat de impact op de dienstregeling is.
Gelukkig vaart de pont net binnen als ik aan kom fietsen, maar schipper en matroos verlaten het schip om eerst ergens koffie te gaan drinken. Na een half uurtje wachten mag ik aan boord en varen we in 15 minuten naar de overkant. Het valt mij op dat rook en geluid ontbreken en inderdaad blijkt het te gaan om een elektrische veerpont. Dat verklaart ook waarom hij niet bepaald frequent vaart, want na elk heen en weertje moet hij opgeladen worden. Het probleem van de actieradius komt mij als bezitter van een elektrieke automobiel bekend voor…
In São Jacinto is het te vroeg voor de koffiestop, anders had ik zeker korting gekregen bij Restaurant Santos. Ik ga op weg en de eerste 20 kilometer gaan opnieuw langs de Ria de Aveiro. Het zoute water dringt middels getijden diep in het land door, wat zorgt voor geuren, activiteiten, geluiden en uitzichten die aan de Wadden doen denken.
Aan het eind van de rivier buig ik af naar de kust, waar ik op een terrasje in Furadoura een aangenaam stopje met azuurblauw zeezicht inlas. Het is wederom een zonovergoten dag met temperaturen tot 27 graden.
Daarna gaat het verder door een uitgebreid naaldbos, met een afgescheiden fietspad. Het is wel opletten geblazen, omdat er af en toe inhammen zijn met verrotte houten planken. Ik kom er zonder gebroken nek doorheen, waarna de route in Esmoriz overgaat in een plankier door de duinen. Onderweg kom ik een aantal fietsers tegen. Een Germaan die een ritje van 10.000 km doet en een ouder echtpaar dat vanuit Houten hier al kamperend naar toe is komen fietsen, onder soms erbarmelijke weersomstandigheden. Dat zorgt dan voor de nodige bescheidenheid over mijn eigen “prestatie” als luxe pelgrim.
Tot aan Porto gaat het langs de zee, meestal over fietspaden. Bij de stad aangekomen, moet ik nog wel aan de overkant van de rivier de Doura zien te komen. Dat is dus eerst 100 meter omhoog en dan doemt de Ponte da Arribida op, waar ik overheen moet, maar die een autosnelweg blijkt te zijn. Op hoop van zegen ga ik de oprit op (volgens Google Maps moet het kunnen, dus…) en gelukkig blijkt er een afgescheiden voetpad te zijn. Ik moet nog wel even mijn fiets over de betonnen afscheiding tillen en dan kan ik naar de overkant fietsen, onderweg genietend van een prachtig uitzicht op de stad.
Een klein stukje verder bevindt zich mijn onderkomen, het comfortabele Ipanema Park Hotel, waar ik de vermoeienissen van vandaag op aangename wijze weg kan zwemmen.

Geschreven door WillemDeMol