Feest !

KM 60/914 - HM 457/3.334
Ik moet toegeven, het viel mij alles mee op de Kemping. Het diner werd geserveerd op het gezellig ingerichte terras, tevens toegang tot de camping-douche/toilet/afwasplaats. Het publiek was niet type “We zijn er bijna”, maar “Ik blijf hippie, ook al ben ik nu grijs”. Ik maak ook nader kennis met de Nederlandse eigenaren Anton en Nelly. Het is bepaald geen straf om met deze vriendelijke mensen de avond door te brengen, Anton heeft boeiende verhalen over zijn zeker niet saaie leven. Zijn laatste kunstje is dus deze camping vanuit het niets (het was een weiland) op te bouwen; heeft ie wel een jaar of twintig over gedaan. Na het voorgerecht, duikt ineens een Duits gezinnetje op dat ten einde raad is, winkels dicht en geen restaurant. Was jetzt zum Essen ? De gastheer is de lulligste niet en zet 2 bordjes erbij.
De Oosterburen reizen met de sleurhut en zijn vanuit hun vorige vakantie-adres Noordwijk hierheen komen rijden. Altijd leuk om dan te zeggen, Ich auch, aber aufs Fahrrad !
Bij de campingbazen maakt mijn fietsprestatie minder indruk, ze hebben veel fietsende gasten en sommigen rijden door naar Australië, China of Singapore.
Dan duikt er plotseling een Fransman in een camouflage-pak op. Allo, allo, de oorlog is al afgelopen hoor ! Het blijkt echter een liefhebber van herten te zijn, die burlende exemplaren in het bos trachtte te spotten. De hitsige herten hoor je overal luid en duidelijk, maar zien is blijkbaar lastiger. Ik verwijs hem vriendelijk naar de Amsterdamse Waterleiding Duinen, waar je ze veel makkelijker kunt zien en zonder zo’n bespottelijk outdoor-kostuum.
Inmiddels komen er nog meer hongerige mensen langs. Het blijkt dat het enige restaurant van het gehucht onverwachts is gesloten als gevolg van een plotselinge corona aanval van de kok. Helaas voor hen, is alles inmiddels opgegeten.

De volgende dag ontwaak ik in bed en niet onderaan de trap, dus dat is goed gegaan ! Na het ontbijt en afscheid van Anton & Nelly ga ik op deze zonnige dag op weg.
Het eerste stuk gaat best lekker en ik tref in Amance zowaar een geopende Bar-Tabac en een buurtsuper. Bij Port-sur-Saône bereik ik de gelijknamige rivier. Waarschijnlijk door de temperatuur van 28 graden en de klimmetjes, heb ik het zwaar en kom moe aan op mijn overnachtingsadres in Noidans. Ik heb daar voor de bodemprijs van EUR 35 een kamer gehuurd bij Madame Christine.
Of het nu is uit medelijden, of dat ze mij absoluut niet in huis wil hebben, in ieder geval krijg ik alweer een upgrade naar de Gite. Deze is splinternieuw, schitterend afgewerkt en is ongeveer net zo groot als ons stulpje in Katwijk.
Ook meldt de uitbaatster, dat ik met mijn neus dans la beurre ben gevallen, want er is feest in het dorp !
Na de douche neem ik een kijkje. Het blijkt te gaan om een kermis van het niveau van mijn woonplaats en een D-zanger die voor de plaatselijke boulangerie staat te janken (voetjes van de vloer !). Het heeft wel als voordeel dat de bakker zich heeft uitgesloofd en quiche lorraine verkoopt. Die smaakt uitstekend !

Geschreven door WillemDeMol