Eens Een Kruidenier….

KM 53/1.193 - HM 589/10.862
Voor degenen die mijn geneuzel en foto’s van mooie kusten zat zijn, zal ik vandaag kwistig strooien met allerlei overbodige wetenswaardigheden.
Het was inderdaad weer zo’n schitterende dag met blauwe luchten en mooie zee-gezichten. Vanaf het vertrek in Santa Cruz, gezegend met 20 kilometer goudgele stranden, tot de aankomst op mijn bestemming.
De route gaat een klein stukje landinwaarts en volgt een riviertje. Dan volgt er een lastig stuk, gravel gecombineerd met een steile beklimming. Fietsend gaat het niet, dan maar duwen. Wel oppassen dat mijn voet niet wegschiet over een steentje, want dan lig ik beneden. Boven kom ik John tegen, all the way from the US of A. Nou ja, eigenlijk is hij in Porto gestart en gaat zuidwaarts. Hij klaagt over kou en slecht weer in het noorden. Hopelijk is dat overgewaaid als ik er aankom…
Het schijnt dat in dit gebied vroeger dinosaurussen hebben geleefd, want overal wordt er aan gerefereerd. Zelfs het koffietentje waar ik stop is gelegen aan de Rua do Dinossauro. Verder valt op dat er hier veel boerenkool wordt geteeld. Ze eten hem hier alleen niet met vette Hema worst, maar maken er soep van. Caldo Verde is een klassiek Portugees boerenkool recept, wat ook wordt beschouwd als de nationale trots. Het is een populaire soep die vaak wordt gegeten, vooral tijdens koude winterdagen. Zelfs zo populair, dat deze soep is opgenomen in de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van Portugal.
Ik zie overigens zo’n beetje de gehele dag mijn bestemming liggen, want Peniche is gesitueerd op een uit-stekend stuk land. Vroeger lag het op een afgelegen eiland, maar door de wind en de getijden werd het een schiereiland. Voor de kust, op een boottocht afstand ligt het natuurreservaat van Ilha das Berlengas.
Eén van de grootste iconen van Peniche is zonder enige twijfel het Fort, dramatisch gelegen in het landschap. Het fort werd in de periode van de Estado Novo of “Nieuwe Staat” (1933-1974) omgebouwd tot een politieke gevangenis en was het toneel van één van de meest buitengewone ontsnappingen van de twintigste eeuw in Portugal. In 1960 ontsnapte een groep politieke gevangenen, onder wie Álvaro Cunhal, de communistische leider. Het was dus een soort Robben Island, maar dan geen eiland meer. Maakt wegkomen toch een stuk makkelijker..
Ik check in bij een fijn guesthouse en loop ‘s avonds naar het centrum voor het diner. De maaltijd wordt aangeboden door een Katwijkse vriend, om het gisteren bekend geworden nieuws te vieren dat hij mij binnenkort gezelschap komt houden in het zwarte gat. Dat laat ik mij geen twee keer zeggen, dus doe ik mij tegoed aan de duurste vis van de kaart, een grote zee-tong. Helaas, na het declareren van de rekening, biedt deze “vriend” slechts de afsluitende espresso aan. De aandachtige lezer kent de waarde hiervan. Tja, ook na zijn pensionering blijft hij een kruidenier….

Geschreven door WillemDeMol