Eindelijk onze eerste reis met de #wieluus achter onze gloednieuwe Toyota Land Cruiser 250 VX, 2.8 Diesel, 204 pk, 500 Nm. Eindelijk gedaan met sleuren van onze verhuisbakken naar de auto, en bij aankomst van een verblijfplaats van de auto naar de #wieluus, en bij vertrek weer alles in die bakken naar de auto. Een taak dat Hilde graag op zich nam om Alain zijn kapotte rug te sparen maar nu echt dolblij is dat dit niet meer hoeft! Nee, nu bij vertrek alles meteen op zijn plaats in de caravan! Het toppunt is dat we nu met een lege auto rijden. Echt alles heeft zijn plaats gevonden in onze #wieluus. En ik herhaal... Hilde is zoooo blij! Bij aankomst enkel water vullen, pootjes uitdraaien, luifel opzetten, stoelen uitzetten et voilà. Enkel nog wat keuzestress over liggen of zitten. Alain in de schaduw, Hilde in de zon. Zalig.
Net als de rit naar hier... ook zalig. Met de Adaptive Cruise Control en de Lane Assist moet je geen gas geven of sturen en naar gelang de scherpte van een bocht vertraagt de Cruiser. Val je dan niet in slaap, vraag je je waarschijnlijk af? Nee hoor, met de in het stuur ingebouwde camera zal je het geweten hebben... beepjes om zot van te worden met de boodschap: "Kijk voor je.", of: "Zit recht." Als je 1km/u te snel rijdt... Beep Beep Beep. Om horendol van te worden. Moet van Europa. Alles voor de veiligheid. En ook al willen wij het net als Europa zo veilig mogelijk, is het zo overdreven irritant dat we de beeps uitschakelen. Het kan echt niet de bedoeling zijn als je in je spiegels kijkt dat het systeem dit erkent als onveilig, of als je 30 mag je werkelijke snelheid 26 is vanwege de veiligheidsmarge van de constructeur. Om nog maar te zwijgen van de snelheidsbeperkingen die de camera opmerkt op een parallelle weg doe niet voor jou van toepassing zijn. Enfin, een gemiste kans, dus voor elke rit twee instellingen uitschakelen, voor de rest alles prima hoor. Al zeker de camera's, zelfs onder de auto zie je op je 12 inch scherm wat er zich bevindt. Met je neus of kont uit de garage komen?, camera's en beepjes. Echt zot. Met zijn 2,5 ton en trekvermogen van 3,5 ton is onze #wieluus dus peanuts, permanent 4x4 met de mogelijkheid om het middelste en achterste sperdifferentieel vast te zetten. Een absolute must voor Alain die al eens graag de verharde weg verlaat voor een iets ruigere ondergrond. De ultieme offroader zorgt er vanaf nu dus voor dat wij comfortabel de #wieluus trekken en ook op de camping in drassige omstandigheden geen hulp moeten inroepen van een tractor.
Via Homecamper.fr, thans verbroederd met Campspace.com, belandden wij vandaag bij Marion en Antoine op hun 2,5 hectare groot domein, waar kippen, honden, geiten en paarden ruim voldoende plaats hebben om hun benen te strekken. Het is hier super rustig met enkel de vogeltjes hun gezang. Hilde leest in het zonnetje, de verplichte rust had ze nodig, Alain overigens ook. Tien dagjes eropuit zal ons deugd doen.
Met een heerlijk slaatje achter de kiezen zit er waarschijnlijk een tukje aan te komen. Dus, doei...🥱.

Rond 19u besluiten we nog eens naar de zonsondergang te gaan in Gravelines. Een zoekopdracht waarvan deze naam komt levert volgend boeiend resultaat:
"De naam Gravelines (in het Frans uitgesproken als "Gravelin") komt van het Nederlands/Vlaams en betekent letterlijk "gravenlijn" of "gegraven kanaal". De oorsprong ligt in de Middeleeuwen, toen er een kanaal werd gegraven om de stad Sint-Winoksbergen (nu Bergues) met de zee te verbinden via de rivier de Aa.
De naam is ontstaan uit het Middelnederlandse "Graveninga", wat verwees naar een gegraven waterloop. In het Frans is dit vervormd tot Gravelines. De stad lag dus bij het einde van een gegraven lijn (kanaal), en vandaar de naam. Gravelines ligt in Frans-Vlaanderen, een regio waar tot in de 17e eeuw veel Vlaams (Nederlands) werd gesproken, wat de Vlaamse oorsprong van de naam verklaart."
Op het reusachtige strand vinden we een verdwaalde paal met zowaar een "Oh broodje 🦀 crab" haha. Nostalgie van 40 jaar geleden... We wandelen door het dorp en genieten van de typisch Franse sfeer, zo dichtbij en toch zo anders dan thuis. De rit naar huis is in het donker, ook daar weer aan wennen.
We eten nog CourgetteLasagne à la Hilde.

Geschreven door WieLuuS