Gelukt! Gisterenavond laat een hotel geboekt en parking gereserveerd, alles vooruit betaald voor één nacht. De moto blijft voor deze aangelegenheid op stal en de gps krijgt de toestemming om de autosnelweg te gebruiken. Het decor langs de weg verandert van bergen naar vlak. De drukte neemt toe en uiteindelijk rijden we over de vier kilometer lange brug Venetië binnen. We bereiken heel vlot onze parking en worden naar de tiende verdieping verwezen. We kunnen onmogelijk tussen de auto's op de plaatsen die vrij zijn omdat die over de lijntjes staan. Niet dat dit de chauffeur hun fout is hoor, de plaatsen zijn zo smal dat je je afvraagt of we hier wel kúnnen parkeren. Toch wurmt Alain de auto achteruit tussen twee auto´s. Een dieet zou ´m goed doen om iets makkelijker van achter het stuur uit te komen. Achteraf beschouwd kun je je afvragen hoe gebrainwashed we zijn dat we die lijntjes respecteren.
Met een rugzak en een boodschappentas begeven we ons richting lift en eenmaal beneden staan we nog even in de schaduw van de parking. Klaar voor een wandelingetje? Omdat het moet! 30°Celsius🌡. Een massa volk. Smalle straatjes. Google Maps die regelmatig het noorden kwijt is. Zweten, puffen, blazen. Gemiddelde snelheid: 33 minuten per kilometer. Maar dan ziet Alain iets dat niet kan wachten... een Pandora winkel. Of had hij stiekem een via-punt gemaakt om de reeds gegoogelde "Gondel" voor Hilde te kopen. Het geheim zit in de doos en die hou je beter dicht. Haar verlovingsarmband heeft in ieder geval aan gewicht gewonnen... 🇮🇹💫. We bereiken het hotel en betalen de toeristenbelasting. Alain mort even. Zever! Gezever! Je betaalt online alle taksen en belastingen inbegrepen en dan moet je alsnog elk €3,50 pp/nacht betalen.
Die anderhalve euro om te plassen in de parking beviel ´m ook al niet. Dan krijg je eindelijk de sleutel, gaat de deur niet open🙄. Kamer 304, dat staat er toch. Misschien de andere deur proberen? Oef. Airco aan, douchen. De verlossing. Een half uur op bed. Hoor je Hilde? Nee hoor, zij kan duidelijk beter tegen de warmte. Na de verfrissende pauze slenteren we door de kleine straatjes met zijn talrijke winkeltjes. Na drie straten trekken we de conclusie dat ze allemaal, op een uitzondering na, rommel verkopen. Nergens ter wereld loop je sneller verloren dan hier, met zijn waterwegen, bruggetjes, gondels en alle soorten watertaxi´s. In Venetië is een tocht met zo´n gondel een belevenis apart. Een must! Maar wij passen. Het water stinkt. Toch blijft het wel gezellig om in de unieke stad te verdwalen al waan je je soms niet in Italië. We moeten terug naar de auto omdat we mijn medicatie voor de nacht niet vinden, ook in de auto is niets te vinden. Misschien volgende keer beter kijken want deze avond zullen we die toch in de toiletzak vinden. We twijfelen even of we de fotocamera in de auto durven achterlaten wegens lege batterij maar doen het dan toch. Om 17u30 worden we door alle kelners uitgenodigd om bij hen te eten. Uiteindelijk kiezen we voor het mooie interieur. Dat de prijs niet altijd evenredig is met de schotel bewijst Hilde haar vis met groentjes die helemaal niet op smaak gebracht zijn. Alain kiest graag veilig voor een pizza Margherita, wel lekker overigens. In het flaneren naar het hotel hebben we nog een fijne ontmoeting met een Amerikaanse tekenaar die de straat net iets anders in beeld brengt. We praten er een uur aaneen en we eindigen met een welgemeende knuffel. Nu is het echt wel tijd voor bed maar niet voor Alain nog even de douche in springt.

Geschreven door WieLuuS