Een bezoek aan deze Gorges in Zwitserland was echt de moeite. Hoewel het weer een stuk dalen en klimmen was, viel de afstand, vier kilometer in totaal, deze keer wel mee. Het donkere water van de Tête Noir gutst hier naar beneden aan een ongelooflijke snelheid en met een donderend geraas tot onder de 120 meter lange loopbrug die over de rivier hangt om toegang te krijgen tot de bodem van de kloof vanwaar je de mysterieuze en indrukwekkende grot kunt bewonderen. Beneden voel je echt de kou door het water en er hangt ook een mist dat alles nat maakt waardoor je beter oplet om niet uit te glijden. We volgden de rivier een stukje verder richting Finhaut om dan dezelfde weg terug te keren.
Bij het verlaten van de parking (en de wandelstok) ziet Alain aan de overkant een weg die dood loopt, beperkt is in breedte, hoogte en gewicht, dus dan is er iets in zijn bovenkamer die zegt: "Allen daarheen!". Wat we dan te zien krijgen is echt een stukje paradijselijke weg, steeds klimmend, met prachtige uitzichten, sprookjesachtige houten huizen, een jong hert waarvoor we de motor afleggen, en gedurende dit spektakel kunnen we nog een foto trekken van een eekhoorn in een boom. Uiteindelijk loopt de weg inderdaad dood aan een stuwmeer en maken we rechtsomkeert om alles nog eens van de andere kant te zien. Daarna terug de grens over richting Camping du Glacier D'Argentiere.
Vanaf de Zwitserse - Franse grens zagen we grote plassen en kreeg ook de camping een serieuze geut water. Wij hadden voor de gelegenheid een poncho mee maar die bleef lekker droog vandaag.
Morgen rijden we richting Praz-Sur-Arly, een camping naast de Luchtballon OpstijgWeide op woensdag 14 juni 2023.

Geschreven door WieLuuS