Een beetje laat om te vertrekken naar Chamonix en het is wat wachten op de bus, waar we via de camping een gratis pasje voor hebben, maar tegen 14u bereiken we toch deze wondermooie stad. Deze keer hebben we een missie: een zonnebril kopen voor Hilde. We belanden in de Intersport en vinden quasi meteen eentje in het roze die helemaal bij Hilde past. Ook een zonneklep op maat kan er bij, in fuchsia, om het eens een ander naam te geven. Alain is ondertussen vertrouwd met met Hilde haar vijftig tinten roze... 👚💞👿🌺🌷🍆🎀. "Als we even 1 minuutje tijd hebben om een Intersport klantenkaart aan te maken?", vraagt de winkelbediende die hier reeds vier dagen werkt. We twijfelen even en vragen of we dan overal 50% korting op krijgen en stemmen dan in. Een kwartier, en drie winkelbedienden later, staan we daar dus nog steeds. Tommy, Le directeur, komt er even bij staan en maakt een nieuwe kaart aan na een gesprekje over boys-stuff-toys want hij heeft hetzelfde uurwerk als Alain.
Hilde heeft nog een verrassing in petto voor Alain zijn verjaardag van in april, dus zoeken we de winkel op die voor ons een Montgolfière kan boeken. Een heuse ballonvaart met zicht op de Mont Blanc en omstreken voor je verjaardag, het zal je maar overkomen! 🗑🎈🏔 Echter is deze tent gesloten en blijkbaar kan je enkel online boeken. Huiswerk voor later, al zagen we voorheen al dat de eerst volgende mogelijkheid 16 juni is. Dat wordt nog timemanagement in de agenda's.
Zoals wel vaker in de bergen begint het plots te spetteren en drinken we een warme chocolademelk en een cappuccino andere een luifel. Daarna flaneren we door de winkel straten, winkel in winkel uit, en dan komen we een heuse "Chamonix winkel" tegen waar Hilde tegen de kou een hoodie vindt die haar wel past, het kleur moet niet vanaf nu niet meer vermeld worden. Ook een T-shirt met Chamonix-blinkertjes hoort nu bij haar collectie. Een Californisch koppel probeert via ons nog korting te bekomen, want de dame ziet zo´n T-shirt ook wel zitten, maar de gladde, echte businessman geeft ons mee dat, als je er twee koopt, ze duurder worden. We slaan nog een korte babbel met een ander koppel, de dame van Denemarken, de heer van Portugal, die samenwonen in Portugal. Zalig de internationale sfeer in Chamonix. De vele hebbedingetjes winkeltjes kunnen we wel smaken, alsook de bars, klimwinkels en sportwinkels allemaal in de sfeer van de bergsport.
"Neem nooit de laatste bus..." wordt wel eens gezegd, maar wij doen dat lekker toch want we drinken nog een cappuccino en een koffie in een Engelse pub. Hierna leren we de gevolgen kennen van vier verschillende vervoerbedrijven, die naast elkaar werken. Zo is er de trein, een bus die enkel in Chamonix rijdt, de BlaBlaCar en de Chamonix-bus. Google Maps geraakt er ook niet aan uit want na 19u47 is er om het uur nog een bus als je die vooraf hebt gereserveerd, maar die dat niet expliciet vermeldt. Als je dan, zoals wij, de nummer 2 neemt in de verkeerde richting, dan ben je er helemaal aan voor de moeite, wat dat ook moge betekenen. We springen dus uit de bus, en wandelen naar de al bekende D1506 om verder te liften. Een dame pikt ons op en wil ons wel in Chamonix-sud afzetten, om aldaar nog een bus te nemen, al dachten wij dat we de laatste euhm, eigenlijk al gemist hadden. Ter hoogte van Chamonix-sud bouwen we een time-out in en plannen we wat we zullen doen. Een taxi is een optie, de trein halen we niet op tijd, wandelen dan maar, terug naar de D1506 en onze duim uitsteken. Wonderbaarlijk stopt er niet veel later een Duits meisje en neemt ons mee naar Les Pras, daarna vragen we een meneer die net vertrekt op een parking of ie ons kan meenemen en instemt tot aan Les Tines. Op zijn linker deur waren nogal wat letters ingekrast dat een kunstwerk bleek te zijn van het inzittende zoontje. Je leert nog wat onderweg. Het schiet dus aardig op, dat liften. De laatste Samaritaan is een Zweedse dame, geboren in Brazilië, ooit getrouwd, die een mondje Vlaams praat omdat ze een paar keer in Brussel gewoond heeft, ook Engeland was al haar woonplaats, evenals Martinique. Zij brengt ons helemaal naar onze #wieluus en we nodigen haar uit om ons stekje te bewonderen. Zij woont nu in Le Planet, waar wij gisteren nog op verkenning gingen toen we terugkwamen van de Zwitserse grens. Jawel, we vinden hier al goed onze weg, al is het toch een beetje met vallen en opstaan. Al bij al weer een fantastische dag met wat animo.

Geschreven door WieLuuS