Even kijken op Wikiloc voor een wandelingetje, eerst een stukje offroad en dan zien we wel, ehum, hiervoor hebben we hier dus een andere auto nodig. De grote steenbrokken en steile helling is meer voer voor een Toyota Hilux (in spe).
We draaien terug en parkeren ons naast twee andere auto´s waar ook een caravan staat. We komen hier wel vaker mensen tegen die hier offgrid verblijven. Zo te zien staat deze hier al een tijdje en lijkt het meer een vast verblijf. We volgen de route dus verder te voet en al snel blijkt dat het wel heel stijl is, dat we om de 30 meter op adem moeten komen en dat het niet opschiet. Op de kaart zien we dat we nog een eind te gaan hebben dus blijven we niet al te lang talmen. Een paar druppels worden regen en hagel dus doen we onze jassen aan. Na een hele tijd zien we de Refuge de Lognan. Beiden hopen we dat het open is zodat we hier kunnen overnachten, achteraf leren we dat we moeten wachten tot 15 juni. We zijn allebei doorweekt en besluiten dezelfde weg terug te keren.
Hoogteverschil 724 meter, maximum hoogte 2031 meter, afstand 3,64 km, duur: 2u08, 35 minuten per kilometer.
We staan hier nu een tijdje en we krijgen koud. De gsm ontgrendelen is moeilijk omdat ie nat is, het Garmin uurwerk heeft ook kuren en is nauwelijks te bedienen en gaat bovendien in alarm wegens een te hevige tik ertegen om het water eraf te krijgen. "Ongeval gedetecteerd", een aantal thuisblijvers krijgen dus de boodschap dat we in nood zijn met onze coördinaten. Er is een buffertijd als het alarm in gang is gezet om af te duwen, maar eerst moet dus die natte spannende handschoen uit en tikken op het uurwerk om het alarm te stoppen lukt ook niet omdat het scherm nat is. Afduwen lukt niet, dus de sms, mail etc is vertrokken... toch kan Alain iets later een standaard berichtje sturen dat we toch ok zijn: "Alain Mlmn zegt: 'Ik maak het goed, er is geen verdere actie vereist.' " Enfin, uiteindelijk weer op weg om warm te krijgen in de regen. In het begin is de afdaling nog makkelijk, maar na een tijd komen we aan het steile stuk en dat is af en toe schuiven. Het is mikken om je voeten te zetten tussen de losse keien, achterover leunend om je tegen te houden. Onze bergschoenen komen hier echt tot hun recht, al een geluk dat we stevig schoeisel hebben want elke stap is een gevaar voor je enkels. Een valpartij kunnen we gelukkig vermijden. De flubberbenen krijgen het nu toch wel heel erg lastig. We zakken er nog niet door maar we hebben wel een limiet overschreden. Deze wandeling is de zwaarste die we al samen deden. Als plattelandsmens zie je hier af.
Hoogteverschil 763 meter, maximum hoogte 1270 meter, afstand 4,02 km, duur: 1u26
We komen aan de auto, hoed af, jas uit en het natte bezwete T-shirt van Alain vliegt ook de koffer in. De zetel overtrek rond Alain en de auto in. Lastig met zo´n natte broek. Van bewegingsvrijheid is geen sprake meer. Hilde heeft wel nog reserve, de stoere meid, zij deed de wandeling trouwens in haar rokje en droeg heel de weg de rugzak. We rijden terug het stukje offroad, met een ongecontroleerde vaart, snel de downhill assist aanzetten. Hilde komt niet meer bij van het lachen, "Lap, we zijn haar weer kwijt!". Een beetje actie kan ze wel smaken.
Nu naar de camping, bijna nog een nadar aangereden, gelukkig is het echt niet ver meer.
Eindelijk terug aan #wieluus, home sweet home, de natte kleren kunnen buiten hangen onder de luifel, met een beetje geluk kunnen ze morgen drogen als de zon er is.
We eten nog hamburgers in eerder zelfgebakken broodjes met augurken en een speciaal sausje. Kwart na negen liggen we al in bed, volledig uitgeteld. En te zeggen dat we slechts in totaal 7,6km wandelden. Deze 50-plussers zullen morgen niet al te veel presteren. 😴

Geschreven door WieLuuS