Vandaag mega lang geslapen, zou het aan dat intensieve schaatsen liggen van gisteren? En hoewel Hilde niet 100% oké is kan het niet snel genoeg gaan want we "moeten ergens naartoe". We gaan naar de kringloopwinkel van Oirschot dat sluit binnen een half uur. Ja, organisatietalent ten top. In plaats van een wandeling wordt het dus een ritje met de auto van 5 minuten en plots staan we in een gigantisch grote kringloopwinkel waar Hilde reeds door de uitstelramen naar binnen keek tijdens haar vorige wandelingen. Wonder boven wonder houden we het beschaafd en gaan we niet buiten met de zoveelste kopjes. Waar we deze keer wel mee naar buitengaan is een mooi kastje uit de vorige eeuw. Dat wordt weer pimpen! De insectenvanger en bloempotje passen er nu al mooi op. In het dorp zelf zien we prachtige huizen uit de 18de eeuw, beschermde monumenten, die te koop zijn tussen €850000,00 en €1250000,00. Eerder voor een select publiek dus. Als je hier komt wonen krijg je gegarandeerd van elke persoon die je passeert een welgemeende vriendelijke goeiedag en Hilde wordt er nog vrolijker van. We hadden het plan om een postkaartje te sturen maar postzegels hadden ze niet in deze winkel met vleeswaren, potterie, kaarsen en andere lokale ambachtelijke rariteiten. Ontstaat er me daar tussen de vier winkelbediendes een toneelstuk waar zelfs Shakespeare niet kan aan tippen.

• "Nee, postzegels hebben we niet want anders moeten we daar belasting op betalen en dat mag niet." Aldus moeder overste. Waarop zuster 1 repliceert: "Nou dat wordt wel vaak gevraagd he, we moeten daar eens iets op vinden." Zuster 2 is helemaal mee en stelt een potje apart voor met 10 postzegels. Moeder overste op haar achterste poten: "Nou nee, dat gaat niet want je kan dat niet kloppen of pinnen dus moet dat cash en dan zitten we weer met een kassaverschil en beginnen alle problemen (weer) en worden er fouten gemaakt en zit je met een gat." Het ei is er uit. Wij leggen het kaartje rustig terug en genieten nog wat van de 4-woman-show. "Euhm, prettige dag verder! Oudoe, doeoei.", grinniken we. Hebben wij weer de boel op stelten gezet en muizen we er vanonder. Wat verderop zien we een heuse koffie en theewinkel om u tegen te zeggen. Prachtige kopjes, schoteltjes en plateaus. We zien er nogal verdacht uit want we worden gevolgd door de uitbaters. We zijn de enige klanten en zijn laaiend enthousiast maar hebben niet eens de intensie iets te kopen. Tja, kopjes van 25 tot 35 euro, hoe mooi ze ook zijn, kopen we niet. In het centrum drinken we een Chai Latté en een Kriek, geserveerd door "mensen met een beperking", zoals dat heet. We krijgen een supervriendelijke bediening met "alvast een gelukkig nieuwjaar". Tof dat die mensen hier hun plaats vinden. Wat verderop halen we een paar tijdschriften en vertoeven hier een uurtje. Eenmaal thuis krijgen we maar moeilijk warm, dus wordt de waterkruik gevuld en Hilde haar voeten ontdooit. We kijken nog de film "The six triple eight", een waar gebeurd verhaal dat een goede film had kunnen zijn mochten de acteerprestaties wat beter zijn en het romantiseren wat minder.

Zo, morgen terug naar huis. Voor de laatste keer de #wieluus achter de Peugeot...

Geschreven door WieLuuS