Hilde slaapt uit tot 10u00. Na haar dagelijkse workout laat ze zich weer masseren met ons supersonisch kussen. Als ook Alain om 11u00 tevoorschijn komt ontbijten we. De gisterenavond gemaakte route op de Garmin kan ons weldra weer de bochtige wegen showen, na de wasbeurt van de moto natuurlijk. Alweer een wondermooie rit, niet langs Cavalese🤪, vraagt na twee uur een dringende pauze voor onze pijnlijke knieën, waarin Alain al een gel ingespoten kreeg wegens gebrek aan kraakbeen. Zolang de haken en ogen hem samenhouden is het zo lang mogelijk wachten op knieprotheses en de daar bijhorende zware revalidatie na een operatie. Ons plat gat wil even uit het zadel, we moeten beiden plassen en hebben zin in... cappuccino.
Plots duikt voor ons een gezellig terrasje op, waar we al snel aangesproken worden in het Frans door een Namurois, een Namenaar dus. Deze gepensioneerde man kwam hier op vakantie naar een vriendin, werd verliefd op Italië, verkocht zijn huis in België, kocht een huis in Italië en woont hier nu 10 jaar. Wij begrijpen waarom hij hier zo gelukkig is. Achter de bar staat een lief oudje waar we via Google Translate een praatje slaan. Zalig te kunnen socialiseren met de locals. Onze vier cappuccino's betalen we met al onze "rostjes", die hier nog gangbaar zijn en met plezier aanvaard worden. We besluiten de route in te korten door twee stops over te slaan, zo rijden we in een grote boog verder naar huis.

Geschreven door WieLuuS