Gisteren onze aanhangwagen opgehaald en de moto alvast erop gezet om vandaag te vertrekken naar de Dolomieten in Italië. Het is nog even wachten op de techniekers die onze sunscreen in de keuken komen herstellen. Al veertien dagen krijgen we vanuit het zuiden geen zonlicht meer binnen. Het euvel is in de kortste keren opgelost en na hun welverdiende koffie zetten de drie techniekers hun weg verder. Aan ons dus om nu de auto te laden. We vermoedden al dat het een huzarenstukje zou worden om alles een plekje te geven en dat vermoeden wordt bevestigd. De koelkast die werkt op gas of elektriciteit kan niet mee. Een domper van jewelste. Goed nieuws voor Wouter en Céline die weldra ook op reis gaan en die gehoopt hadden op frisse pinten... kom de koelkast maar ophalen in de garage. Voor ons wordt het dus iets moeilijker om zeven weken net iets grotere inkopen te doen en te bewaren. Vooral Hilde zal aan het gebrek van de koelkast het grootste ongemak ondervinden want zij is het die altijd voor eten zorgt. We leggen er ons wel heel snel bij neer en puzzelen de auto propvol. Soepel zijn heeft zo zijn voordelen. De motokledij alleen al zorgt voor een volle bak, dan hebben we nog bakken met voorraad, eentje met kledij, keukengerei, slaapgerief en een "varia". Zeven bakken in totaal. Ons tafeltje met Foker gasfornuis en een gasfles is ook weer van de partij, slechts één tuinstoel met poef en een klein stoeltje, de tent en twee slaapmatten kunnen er net in.
Na de middag maken we nog een tussenstop bij Wouter en Céline om een slaapzak op te halen, ons donsdeken kan immers, wegens plaatsgebrek, niet mee. Downsizen dus. En dan rijden maar. "Hey Google, navigeer naar Dolomieten!" vindt gehoor en Google Maps opent voor ons de aanbevolen route. Eenmaal ter hoogte van Brussel rijden we van de ene werken naar de andere. Wie dit geregeld heeft zal hier wel nooit met zijn auto komen. Trechters naar één vak in combinatie met op en afritten zorgen voor monsterfiles.
Regelmatig rijdt er iemand de pechstrook op om het hele zootje langs daar te ontwijken. Zelf zouden wij dat niet doen maar oordelen doen we ook niet. Je zou hier voor minder je kalmte verliezen. De moto op de aanhanger blijft opvallend stabiel staan. Gelukkig hebben we daar geen zorg aan. Met vandaag slechts 200km op de teller houden we het voor bekeken en zoeken een camping op. De eerste de beste in Hogne is goed genoeg, ook al ligt ie naast de snelweg. Alain heeft ondertussen een joekel van een migraineaanval en kruipt na het opzetten van de tent "in bed". Hilde brengt ondertussen wat in orde, eet een slaatje met kip en na een ferme tuk eet Alain ook. Na een praatje dommelen we zalig in. Onze vakantie is ingezet. We zijn in onze nopjes. Echt heerlijk dat gevoel van avontuur, reizen en vooral samenzijn en samen "zijn". Jawel, wij hebben het goed!

Geschreven door WieLuuS