Vòór het ontbijt heeft Hilde zin in een koudeprikkel en neemt ze een duik in het zwembad van onze camping Bioley.
Helemaal tot op de Col de l'Iseran gereden en dan nog een stukje offroad tot aan de skilift. Met een temperatuurverschil van 22 graden voelde 6 graden koud aan, al waren wij daar wel op voorzien. Kon je niet van iedereen zeggen daarboven. Motards in jeans en sportschoenen en mensen die uitstappen uit hun auto in slippers...
En dan heb je de talrijke coureurs die zich naar boven trappen waarnaar we onze duim opsteken👍en zij antwoorden met een gebalde vuist👊. Col de l'Iseran beklimmen doe je vanaf Bourg Saint Maurice en 47 km later bereik je dus de top van 2777 meter, met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,2% en ferme stukken van 7 tot 8 procent. Chapeau! Bovendien passeert er gedurende een uur een regenwolk waardoor de 6 graden nog kouder aanvoelen. Brrrr....
@Bavo🚵‍♂️ en Karel🚵‍♀️... ooit (ver)wachten wij jou hier (op)! Dan zetten we een extra bidon voor jullie klaar.
https://www.bicycling.com/nl/tochten-en-routes/a28938226/drie-zwaarste-beklimmingen-frankrijk/
Omdat wij heel erg houden van houten huizen (zoals die van www.systimber.be ) en hier nu tal van voorbeelden zien hebben wij wel een dilemma. Wat is er nu mooier, de houten balken verticaal of horizontaal? We moeten hier samen wel uit raken tegen dat we misschien nog eens bouwen. Omdat wij onze regel nr 1 hanteren "Ja + nee = nee", wordt dat wel moeilijk als de ene horizontaal en de ander verticaal kiest, en voor iemand diagonaal oppert... nope, dat wordt ´m ook niet. Onze tweede regel is "9 op 10 = 0 op 10". Dat geldt zowel voor keuzes als aankopen. Een 10/10 is alvast de reuze klaprozen waarvoor we toch even uitstappen om er een foto van te trekken, zo´n grote poppies hebben wij nog nooit gezien hoor. Poppies doen ons wereldwijd denken aan de WO I en WO II, waaraan we het volgende mooie gedicht danken.

In Flanders Fields (John McCrae)

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie,
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

Ook bijzonder hier zijn de kilometers skistokken in de grond die een touw op hun plaats houden om terreinen af te bakenen. Dus, als er iemand skistokken nodig heeft... één adres... 😆.
Al helemaal te gek wordt het wanneer we een dorpje binnen rijden, helemaal in de hoogte voorbij kronkelende weggetjes, waar de straten zo smal zijn dat zowel vooraan, links en rechts de parkeersensoren klinken. En als je denkt dat je auto de breedte van je spiegels heeft is het toch nog opletten voor een paar dorpels. Op vijf meter spotten we nog een marmot die snel achter een rots verdwijnt. Deze reuzen-eekhoorns willen niet graag op de foto. Stilaan krijgen we genoeg van de slingerende wegen, we worden een beetje dronken zonder bier en keren terug via Bourg Saint Maurice en tanken we nog terwijl er op de parking een meeting is van die typische VW-busjes. Eén ervan heeft een bierbak van Chimay op het dak! Vive flowerpowèr op zijn Frans.
Bijna aangekomen aan de camping rijdt er een paardentrailer voor ons. En dat gaat traag. Wij blijven daar mooi achter en als we merken dat er een manoeuvre zit aan te komen houden we wat afstand en staan we rechts van de smalle weg. De chauffeur achter ons vond dat hele gebeuren al een tijdje maar niks en haalt ons in net als het paard met uiterste voorzichtigheid uit de trailer wordt bevrijd. Geschrokken door de auto begint het paard zenuwachtig te trappelen maar het lukt de twee eigenaresses het paard weg te leiden. Ondertussen heeft de chauffeur van de trailer weer post gevat achter het stuur en maakt aanstalten om te vertrekken, net zoals de tegenligger. De man half naast ons kruipt weer achter ons, terwijl wij aansluiten. De twee dames bedanken ons vriendelijk, "Avec plaisir!", zegt Hilde door onze open ramen. Van verkeersinzicht heeft de man achter ons, die steeds gekker wordt, nog nooit gehoord, en kleeft tegen Alain zijn bumper. Alain heeft door dat de dame met haar trailer nog moet keren en laat haar begaan. Geduld is een deugd maar niet iedereen heeft daar kaas van gegeten. Wij blijven kalm en zijn blij dat we aan het kleine baantje naar de camping kunnen afslaan en van die agressieveling af zijn. Bwaark... bumperkleven. En wat is de winst? De vorige bumperklever was in een tunnel waar je 50km/u mag rijden en er tussen twee auto´s verplicht 200 meter afstand moest gehouden worden. Aan de volgende tunnel heeft Alain deze piloot dan maar wijselijk voorgelaten om hem dan een eind verder weer tegen te komen aan werflichten. Misschien hebben wij makkelijk praten omdat we tijd hebben en op vakantie zijn. We laten het los maar leuk is anders.
We eten nog spiering á la Hildeken, worteltjes en erwtjes, en "gebruneerde" patatjes, terwijl de zon achter de bergen verdwijnt en een prachtige gloed achterlaat.

Geschreven door WieLuuS