Wakker voor de wekker, vlug de webcam checken van Le Mont Blanc en verblind van de zon beseffen dat we vandaag van de grond gaan. Zelfde routine van gisteren, opstaan, kleren aan en op de nuchtere maag het zelfde pad van gisteren volgen naar Le Montgolfière. Het is nog maar een paar minuten na zeven uur en de meeste ballonvaarders staan al te popelen, terwijl de piloten en hun crew alles in gereedheid brengen voor de vlucht. De mannen wordt gevraagd om de ballon open te houden zodat de grote ventilatoren door de ingang kunnen blazen. "Waarom het de mannen moeten zijn?" "Omdat we in Frankrijk nog galant zijn!", lacht onze piloot Christian. De sfeer is opperbest.
Terwijl onze vlucht een paar keer is uitgesteld in een week tijd, leren we medereizigers kennen die, hou u vast, al drie jaar wachten op het ideale weer. Er mag geen wind zijn bij het opstijgen of dalen, regen is uit den boze net als slecht zicht, er moeten voldoende deelnemers zijn etc. Als er eenmaal voldoende lucht in de ballon zit dan wordt deze met branders opgewarmd en daarna komen de mannen weer in actie om de mand recht te zetten waarna iedereen er mag in klimmen.
Na een korte briefing wat betreft het landen, dat is immers het gevaarlijkst omdat je nu eenmaal neerkomt op de grond, al dan niet zacht, moet je op het teken van Christian je gehurkt vasthouden aan een lus, zodat je knieën de schok opvangen zoals een veer. Ook kan de wind op dat moment de mand meesleuren, en je mag onder geen beding uit de mand springen😳.
De drie flessen propaan stuwen nog wat hete lucht de ballon in en hop, daar gaan we. De begane grond even verlaten om te kiezen voor het luchtruim. Heel langzaam stijgen we naar 1600 meter, we vertrokken op 1010. De wind voert ons naar een onbepaalde richting, je kan helemaal niet sturen, je kan enkel de mand laten draaien door touwen in de ballon zelf. Op deze hoogte zien we #wieluus vanuit de lucht, al is dat eerst even zoeken. Na nog wat te stijgen dalen we weer tot aan een flank van een berg om dan langs daar weer op te stijgen. Daarna nemen we een hoogte aan van boven 2500 meter, constant met zicht op de Mont Blanc en de bergketen rondom. Hopelijk zeggen de foto's meer dan woorden want een ballonvaart is werkelijk fenomenaal en onbeschrijfelijk, zeker in deze streek met de hoogste berg van Europa. Je kan wel filmen en foto's trekken, maar bovenal moet je het gewoon beleven. De twee piloten houden constant radiofonisch contact met elkaar en de twee volgwagens op de grond, over locatie, hoogte en windrichting. Christian vliegt al sinds 1990 en zijn hoogterecord met een ballon is 8700 meter, hij vloog ook internationaal maar daar stopte hij mee wegens te moeilijke organisatie met klanten van heinde en verre. Hij is nu met pensioen en doet dus enkel nog ballonvaarten. Hij is een echte coole man en vooral zijn droge humor kan iedereen smaken. Een speciaal fenomeen doet zich voor als je daalt, zo lijkt het alsof de dichtstbijzijnd berg naar omhoog gaat ten opzichte van de achtergrond, je ervaart het alsof de berg omhoog rijst. Alweer moeilijk te beschrijven en bij de briefing kregen we de raad daarop te letten. Na een uur ons te vergapen aan de schoonheid van alles rondom en onder ons kijkt Christian naar planeet aarde om te landen, liefst zo dicht mogelijk bij de straat zodat de ballon en de mand makkelijker kan opgeruimd worden. We zien zijn collega op straat landen, maar de ballon zelf waait in de boom, en daar wil je geen gaten in als je weet dat zo'n ding €80'000 kost. Toch lukt het ons zacht te aarden.
Met zijn allen helpen we de ballon van zijn warme lucht te ontdoen door die zoveel als mogelijk op te vouwen, waarna die dichtgeknoopt wordt. Een half uur later is de klus geklaard en is de ballon en de mand weer in de aanhangwagen. We worden allemaal uitgenodigd aan twee opklapbare tafeltjes waar we kunnen genieten van versgebakken koekjes en waar we getrakteerd worden op een glas echte Champagne. Daarna kan iedereen mee in de busjes terug naar de basis. Er wordt nog goed gelachen en eenmaal aangekomen is het tijd voor afscheid.
Nog een kwartier naar #wieluus waar we een tukje kunnen doen. Het is ons echter niet gegund door de werkmannen die de straat opbreken en na twee dagen migraine houden we het hier voor bekeken. We bereiden ons voor om het verderop te zoeken richting Aime La Plagne. We betalen nog zonder veel nadenken €80,00 voor drie nachten, wat achteraf bekeken 27,20 te veel is. Wij nemen geen elektriciteit af, en dat is volgens ons het verschil. We rijden de prachtige rotsachtige bergen langs tot we ons even aan de kant zetten om te beslissen waar we zullen overnachten. We hebben wel zin in een nachtje offgrid. De batterij is vol, het toilet is leeg en we hebben een watervoorraad.
Na een serieuze klim, waar we op sommige stukken nog 19 km/u halen besluiten we toch maar voor de camping te kiezen die we als back-up in de gps stopten. Hier staan we dan, hoog en droog met een zicht van jewelste. Deze twee zullen efkes nagenieten van de lange dag en morgen wakker worden op de rand van een afgrond, dit helemaal zoals we het willen.

Geschreven door WieLuuS