Vandaag dus de baan op, na afscheid te nemen van David De Nederlander en onze twee Bretonse buren. Deze klimvrienden maken samen al veertig jaar de eeuwige sneeuwvelden onveilig. Al vertelde de oudste van de twee, 72 lentes, dat het voor hem op grotere hoogtes nu wel te zwaar geworden is. Zo heeft hij van de acht pogingen effectief vier keer de top van de Mont Blanc bereikt. Ook grotere hoogtes in het Andesgebergte, tot 6700 meter heeft hij op zijn palmares. Met trots toont hij een paar foto´s. Chapeau. Bij het wisselen van zijn T-shirt is het nog steeds kotjes tellen. Bij ons zijn de kotjes nog zoek want we zijn nog maar 50+.
Vandaag ligt onze uitdaging wat verderop, halfweg de "snelste" route. Met #wieluus aan de trekhaak moeten we een col over met in het midden een volle witte lijn waar je met een gewone auto moeite hebt om die niet te overschrijden, laat staan met een caravan, die bang is van de afgrond. Vòór de onoverzichtelijke haarspeldbochten claxonneert Alain even kort voor eventuele tegenliggers en de Peugeot haalt nauwelijks nog 40km/u. Voeg daar nog een zone dertig aan toe met van die leuke vluchtheuvels en je mag terugschakelen naar eerste versnelling, al doet deze automaat het wel voor ons. Dit is toch een stukje heel erg spannend, waar je nauwelijks een auto kan kruisen. Stel je voor dat je hier een tegenliggende mobilhome, caravantrekker of vrachtwagen tegenkomt.
Uiteindelijk bereiken we de Camping Prés d'Arly, waar Hilde memoires boven haalt van skiën en snowboarden zo´n 20 jaar geleden. Na te voet het terrein te inspecteren, een afwezigheidsbord zegt dat we mogen staan waar we willen, en wat gepruts om op onze plaats te staan besluiten we toch maar eerst onze luifel op te zetten want er hangt wat in de lucht. Bliksem en gedonder geven een mooi spektakel. Het koelt hier nu ook wat af en dan volgt er een bui.
Tijd om boodschappen te doen, met als prioriteit een Franse gasfles met een bijhorende Clip-on, Teflon en veel hoop dat we het hiermee trekken. Als ze hier geen adapters verkopen, vragen we nog. "Nee, dat is verboden in Frankrijk.", zegt de verkoper, en mompelt nog iets over Europa. Na de borg, de fles, adapter, en een bijhorende gasslang zijn we €101,85 lichter. "Vive l'Europe", roept Alain bij het naar buiten gaan. De verkoper kan er om lachen.
Nu nog benzine tanken en in de Intermarché heel veel boodschappen doen. Het belangrijkste zijn de grote en kleine bordjes en een kopje van de serie "Kippen" voor mijn liefste kip. Ze is, ei zo na, haha, de gelukkigst🐔 van Europa en omstreken.
Avondeten lonkt maar toch eerst de gasfles proberen. De Clip-on krijgen we wel op de fles maar er komt geen gas uit. Na een half uur in de weer met sleutels, monteren we weer de Belgische Antargaz Calypso met bijhorende Belgische gasslang. Morgen dus weer naar de winkel Weldom in Mégève en hopen dat we er deze keer wel in slagen, om voor de laatste veertien dagen van de reis, ons te voorzien van gaz. We eten nog Fettuccini Carbonara op vraag van Alain en Hilde tovert het met plezier voor onze neus.

Geschreven door WieLuuS