De dag komt traag op gang, Hilde maakt op haar eentje een wandeling naar de bakker, bakt daarna een spiegelei en een roerei, en dan kunnen wij uitgebreid en lang ontbijten.
Daarna beslissen we te voet naar Chamonix te gaan, langs het riviertje, heel de weg. Alain download nog een route van Wikiloc en hop met de beentjes. Deze route wijkt wel iets af, maar geen nood, we horen in de verte de rivier steeds op onze linkerkant. De Garmin stuurt ons een VTT op, een mountainbikeroute, in het Frans Vélo Tous Terrains. Een koppeltje van Canada, in de weer met een lekke band, kunnen we helaas niet helpen, toch hebben ze al 25 km achter de rug zonder een druppel zweet. Jaja, zo'n elektrische mountainbike lijkt Alain ook wel wat! We komen nog mensen tegen uit Boston, USA en nog een mountainbiker met zijn hondje. Op een splitsing moeten we even niet hebben opgelet, ook de Garmin gaf geen kik, en plots staan we daar voor een privé eigendom. Eens goed kijken waar de weg is. "Stekerechte no boven!", zegt Alain. Zo gezegd, zo gedaan. Recht naar boven het bos in met rotsen, omgevallen bomen, takken, mos... Je kent dat wel he, een klimmetje in het bos. Zo eentje in 18 minuten van 1066 meter hoogte naar 1213 meter hoogte. Nog anderhalve kilometer en we kunnen de sportwinkel in om eens te kijken voor nieuwe handschoenen voor Alain. Hij zou graag lederen handschoenen hebben om te klimmen, die ook bruikbaar zijn in het dagelijks leven zoals op de fiets en om te wandelen. Makkelijker gezegd dan gedaan dus wordt het nog een bezoek aan de koffiebranderij voor twee heerlijke cappuccino's met voor elk nog een boterkoek uit de rugzak.
Daarna, met Google Maps, naar Chamonix Sud om bus nummer 2 te nemen richting "Le Tour". Nog een paar maanden en we doen het hier allemaal zonder gps. Een paar haltes verder stapt de jongen op met een vriend die wij eergisteren een lift gaven. Grappig, we zijn hier al helemaal ingeburgerd. We vertellen over onze wandeling maar zij verkiezen de bus haha.
Eenmaal terug aan #wieluus komt de Nederlandse buurman ons vragen als er voor de Belgische kust nog geseind wordt met een misthoorn. Alain kijkt de man aan als een snoek en Hilde vlucht naar binnen. "Euhm, wablief?", "Welja, als er mist is, werken ze dan in Oostende nog met een misthoorn?" Hij weet het niet zo goed, zou België al mee zijn met Radar? Gniffel. Een kwartier later komt Alain ook naar binnen en we kunnen er wel eens mee lachen.
We eten Zweedse balletjes, helemaal uit de diepvries, onrechtstreeks uit de Gentse Ikea, gebakken, met pasta, kokosmelk, rode pesto en gemalen Emmentaler. Super lekker! Een kaarsje op tafel voor sfeer en gezelligheid. Na eten even bloggen en surfen... na deze alweer geslaagde dag.

Geschreven door WieLuuS