Na gisteren belooft het vandaag een absolute rustdag te worden, en nu we weten dat je in Zwitserland toch geen vignet nodig hebt steken we maar weer eens de grens over ná het uitzetten van de 4/5G. Meer zelfs, we gebruiken vliegtuigmodus. We proberen Col du Passet te bereiken of de Col de la Gueulaz, maar blijkbaar is dit weer te veel gevraagd voor de gps van de auto dus zodra we een weggetje zien dat klimt rijden we naar boven. Meteen merken we wel een verschil met Frankrijk, al kunnen we niet meteen onze vinger erop leggen. We rijden eigenlijk op de flanken van een dal, waar prachtige houten huizen staan, daarna doen we weer dezelfde route in omgekeerde richting om dan eens te proeven van een volgende flank. Na een tijdje rijden parkeren we ons net voorbij een bocht op een parking met zicht op een gigantisch dal, één en al appartementen, maar lang houden we het hier niet uit vanwege de smog. Rechtsomkeert dus, weer naar het gezellige Chamonix, waar een jonge lifter geluk heeft net als hij aankomt en wij hem meenemen, transportmiddel bij uitstek vindt hij. We kunnen gratis parkeren net aan de rand an Chamonix en het is twijfelen wat we moeten aandoen en als een paraplu al dan niet nodig is. Ach, als het frisser wordt vinden we wel iets in de talrijke boetieks.
Prioriteit nummer één was de koffiebranderij die we gisteren bezochten maar waar er op dat moment niet gebrand werd, en dat wilden we vandaag wel eens zien. De geur komt, zonder overdrijven, van 500 meter, deels door de zachte wind, ons tegemoet. Toch kopen we eerst in de plaatselijke optiek een Nooz brilletje dat voor Alain prima past maar dat Hilde niet op haar neus verdraagt. Dit oorloze brilletje, jaja, alweer een nieuw woord, dichterlijke vrijheid bestaat!, past in een klein houdertje dat je veel makkelijker kan meenemen dan een brillendoos. €27,00 comfort later zitten we op een bankje onze perzik op te eten, de een al eleganter dan de andere, we noemen geen namen... al spant Hilde wel de kroon. Tijd voor een cappuccino, een échte espresso in voorverwarmde kopjes, Alain in zijn nopjes, met een gebakje erbij waarvan Hilde heel galant een vierde voor Alain overlaat. De vele theorieën ten spijt over minderen van suiker maakt van Hilde absoluut niet minder een zoetemondje. Na de koffie bezoeken we nog eens de winkel van de branderij en wonder boven wonder gaan we 100% met lege handen naar buiten. Mirakels bestaan. Wat we wel meenemen zijn ideeën zodat Hilde later zelf de kopjes kan draaien... ☕️🥛🍵 die passen bij de reeds fantastisch gedraaide bordjes die Alain al kado kreeg.
We wandelen nog een paar sportwinkels binnen voor uitleg over bepaalde klimmaterialen en Alain worstelt nogal met de moeilijke Franse specifieke termen waarop de verkoper vraagt van waar we zijn, waarna hij ons verder gewoon, heel gewoon in het Vlaams verder helpt. Deze jonge man maakt zijn droom waar door te werken in Intersport, reeds drie winters en deze eerste zomer, zodat hij hier kan blijven en zo zelf ten volle kan genieten van de bergsport het ganse jaar door.
Nu krijgen we toch wel een hongertje en gaan zoals reeds gepland uit eten. Ons oog valt op een prachtige zaak, super groot en helemaal in hout, Le Monchu, met specialiteit kaasfondue. Eerst zitten we nog buiten maar na Hilde haar toiletbezoek wenkt ze Alain toch maar naar binnen na het zien van dit bijzondere interieur. We krijgen een tafel toegewezen in de hoek aan het raam en dit mag echt als de mooiste plaats aanzien worden. De super vriendelijke, charmante kelner houdt echt van zijn job en entertaint ons met zijn vijf woorden Nederlands. Een Porto, een glaasje witte wijn en een fles Vittel past perfect bij de Kaasfondue Le Monchu. De sla, fijne vleeswaren, aardappelen in de pel, augurkjes, brood en een pot kaasfondue stilt onze honger. Deze grote zaak draait ook midden in de week op volle toeren. Na ons romantisch etentje wandelen wij rustig naar de auto en heel even gaat de paraplu open. Een half uurtje later zijn we rijp voor ons bed. Wat een zalige reis is dit toch!

Geschreven door WieLuuS