Hilde sliep met oordoppen terwijl Alain de nacht overbrugt met zijn koptelefoon met noise canceling. Die rivier maakt namelijk constant zo´n lawaai dat je best maatregelen neemt wil je een oog dicht doen. Hilde slaapt sowieso met oordoppen omdat Alain snurkt.
Met alle ramen dicht meet de decibel-app 45 decibel met de gsm op tafel, 55 decibel als we het raam open zetten en 65 decibel ter hoogte van het raam zelf op hoofdhoogte. De isolatie van #wieluus is natuurlijk niet zo goed als van een huis maar zo dicht bij een rivier die zo kolkt was toch de laatste keer hoor 🤪.
We vertrekken best voor 13u30 anders moeten we nog eens €13,50 betalen voor 24u. Getraind als we zijn loopt alles gesmeerd. We verlaten de camperplaats met nog 20 minuten over. Water gevuld, toilet geleegd, ramen gewassen en zo kunnen we vandaag de laatste rit aanvangen voor we Chamonix bereiken.
We herkennen de achterkant van de bergtoppen waar we gisteren waren, waar we nu helemaal rond moeten. Het verkeer is veel drukker nu, we zijn dan ook niet ver meer van de Mont Blanc Tunnel. Het was een serieuze en lange klim waarbij de Peugeot moeite had om met de cruise control op snelheid te blijven. Het lukt wel als Alain gas bij geeft maar wij hebben tijd dus moeten we niks forceren. Bovendien zijn er twee vakken voor wie wil inhalen. No stress. We twijfelen nog even als het wel de Mont Blanc is maar hoe dichter we komen des te groter ie wordt, en jawel, dit is ´m. Deze witte reus is imposant, gestreeld door de wolken en verblindend door de zon, statig ons verwelkomend, om lyrisch van te worden.
In Chamonix centrum zetten we ons even aan de kant om een van de talrijke campings uit te kiezen. We besluiten de verste camping op 8 kilometer te kiezen om zo weinig mogelijk lawaaihinder te hebben en na een paar hele kleine baantjes komen we aan de ingang van Camping du Glacier D'Argentiere. We worden een plaats toegewezen die zo vlak mogelijk is, nogal moeilijk in de bergen, en we settelen ons in de hoek van een groot terrein. Met het neuswiel zo laag mogelijk en houten blokken, ter beschikking gesteld van de camping, onder de achterste poten, krijgen we #wieluus net waterpas. Terwijl Alain de luifel opzet maakt Hilde eten voor vanavond en morgen. We hebben getwijfeld om op een camping te staan voor de meerprijs maar hier zijn we echt goed geïnstalleerd. Ruime plaats, zeer mooi onderhouden, een echt welkomstgevoel aan het onthaal en ja, de locatie is gewoon adembenemend!
Vanavond eten we biefstuk met champignonroomsaus en gekookte aardappelen. Buiten eten lukte nog met warmere kledij maar het koelt hier op een hoogte van 1202 meter veel sneller af dan wat we ondertussen gewend zijn. We wikkelen ons dan ook na het eten in een deken en na een half uur houden we het voor bekeken. De zon zit ondertussen al achter de bergen en het is hier nog nauwelijks 14°C. We stappen eens de camping af met ons vuilniszakje en bezoeken de refuge. Gezellig. We zien hier een jonger klimmerspubliek met tentjes, kleine camperbusjes. De sfeer zit goed!

Geschreven door WieLuuS