E I N D E L I J K !!!

Het laden duurde langer dan anders, we trekken er dan ook voor vijf weken op uit. We maken van de gelegenheid gebruik om de bakken te reorganiseren en te rangschikken volgens "onze" logica. Zo hebben we nu de volgende categorieën: Voorraad, Luifel, Sport, Garage, Varia. Samen goed voor 92 kg, netjes geklasseerd in de auto. Door bepaalde benamingen kun je al raden wat er in de bak zit, "voorraad" en "luifel" bv hoeft weinig uitleg, voor "sport" is dat even anders. Hierin zitten Hilde haar gewichtjes 2 x 2 kg, weerstandsband, yoga mat, meditatiekussen, een camelback en een dagrugzak, een mousse voetballetje, pingpong palletjes met netje en loopschoenen. De bak "Garage" bevat alles, eenmaal we ergens aanmeren, wat bij de #wieluus blijft, zoals piketten, houten hamer, een reserve W400 omvormer gekregen van buurman Walter, verlengkabel, klein gasstelletje voor je-weet-maar-nooit, touw, spanbanden, reserve gasdrukregelaar en pvc gasslang met koppelingen, een polierset om de plexiglas ruiten te polieren met koperpoets, een potje met vulkaansteentjes om ethanol in te branden op een kurken onderzetter, een muggenkaars, siliconespray, twee redding-warmtedekens in folie, noodverlichting in staafjes, een opvouwemmer, koppelingen voor verlengkabel om van V230 naar de #wieluus te gaan, speciale TEC lijm in nood, secondelijm... Zo zie je maar, er komt wat bij kijken in een huishouden op wielen. Organisatie in ons magazijn is dan ook uiterst belangrijk wil je enigszins anticiperen op kleine en grotere problemen. Zo ging, nog voor vertrek, een alarm af op Alain zijn gsm, dat de bandenspanning op het linker wiel van de caravan afnam. Fobo, een digitaal bandenspanningsventiel dat Alain op zijn moto heeft en nu op de caravan zette, bleek niet helemaal vastgedraaid. De tang om het geheel vast te houden was best handig want het ventiel zelf draaide zot. Alweer een foutje van de firma blijkbaar. Indien nodig hebben we wel een reservewiel in de dissel maar gelukkig kon Alain het snel oplossen. Hij moest even wachten tot Hilde de band, met een fietspomp van Decathlon, van 1 bar extra voorzag. Hilde spaart Alain zijn kapotte rug zoveel mogelijk, 10 minuten in de weer met die pomp is voor Hilde een extra work-out. Ook de bakken in de auto zetten neemt Hilde op zich. Alain is dan weer heel goed in coördineren! Hilde heeft echt veel geluk! 🤔🤪😄
Na een hele checklist te hebben afgevinkt kunnen we eindelijk vertrekken, richting Hubo! Onze twintig liter kunststof jerrycan lekt! Anderhalf jaar heeft deze het uitgehouden. Al zijn wij super voorzichtig met alles wat we hebben blijkt niet alles zo duurzaam dan dat we het zouden willen. Zo´n kunststof bidon heeft een lasnaad die helemaal doorloopt in het midden, je koopt dus eigenlijk twee aan elkaar gelaste helften. Normaal vullen we die met twintig liter water en die reist dan mee in de dissel. Achteraf bedenken we dat daar toch wel behoorlijk veel krachten op komen, denk gewoon aan de staat van de Belgische wegen en dan kan je je onmiddellijk wel voorstellen wat zo´n gevulde bidon te verduren krijgt. In de Hubo kochten we dus zo´n metalen jerrycan, oorspronkelijk voorzien voor benzine, van twintig liter. Die weegt op zich meer maar zal echt wel langer meegaan dan anderhalf jaar. Hopen we. Omdat de veiligheidspin geplooid is, en we deze voor water niet als noodzakelijk zien, besluiten we die met zo´n hele zware tang (geen personeelslid) door te knippen. Omdat de bidon dus in principe beschadigd is krijgen we bovendien 15% korting op onze overige aankopen, zijnde powertape en een trechter met speciale schenktuit. Jawel, we betalen dus €11,00 minder! In de Action kopen we nog een mandje voor in de auto voor kleine spullen zoals walkietalkies, opladers,... alsook twee reuze bellenblazers voor de kindjes van Floriane waar we de eerste week zullen verblijven. Vorig jaar waren we hier ook al een dag of vijf, te 2 Rte de Mirebel, 39800 Bonnefontaine, Frankrijk. We laten de gps in de auto de weg berekenen maar door de hevige wind vindt Alain het verstandiger geen autosnelweg te nemen. We cruisen dus aan 70km/u tot over de grens in Frankrijk, overweldigd door de natuurpracht en de wel erg mooie route langs de Vlaamse Ardennen en mooie velden.
Et voilà, we zijn over de frontière. La Douce France est arrivée! Na een tijdje zoeken komen we aan een watertoren waar we helemaal alleen staan voor onze eerste overnachting. We genieten nog van de prachtige zonsondergang en eten nog wok van restjes uit Alain zijn koelkast. Als dessert is er nog een Welriekende Camembert.

Geschreven door WieLuuS