Deze dag was een luxe dag: ik had de luxe heel rustig alles te kunnen doen, rustig ontbijtje, rustig al mijn troep bij elkaar vinden en toen heel luxe door de jongens van Blessing hotel gratis naar het Komodo airport te worden gebracht. Daar aangekomen werd ik heel luxe door de grondstewardess gebracht naar The Lounge omdat ik, jawel, een business class ticket had (dat was nog het enige mogelijke ticket dat ik kon kopen, dus die maar voor iets meer genomen toen). Het was té grappig. Had dit natuurlijk helemaal nooit verwacht. Zat ik daar in grote lederen, luxe fauteuils. Free WiFi, want dat hadden ze blijkbaar niet daar op dat kleine vliegveldje voor 'de gewone mensen', gratis water, thee en koffie en een heel buffet met allerlei hapjes zoals bapao en soep en rijst! Nou jaaaaaaaa! Ik moest er erg om gniffelen. Wij werden keurig geroepen toen het boarden startte en eenmaal in mijn zeer ruime stoel nummer 1B (!! ik keek zo in de neusgaten van de stewardess die de safety instructions gaf, haha!) kregen we al een welkoms sapje en later ook nog een maaltijd (veel zoetigheid though, dus niet echt mijn smaak) Zo grappig allemaal.

We vlogen Nam Air, wat nou niet echt als beste airline te boek staat. Maar ik heb helemaal geen klagen. We vertrokken een kwartier te vroeg en kwamen dus ook een kwartier eerder op Denpasar aan. Daar kwam mijn koffer nog een laatste keer met VIP kaartje eraan van de band rollen, maar toen was het wel over met de speciale behandeling en ging ik weer terug in mijn 'backpacker' modus al is die in de loop der jaren wel een paar treedjes up the ladder gegaan qua luxe: nu op mijn telefoon de Uber én Grab app, dus nu voor de eerste keer met Grab gereisd. Goed systeem hoor.
Op het vliegveld zijn de andere taxi chauffeurs niet echt blij met deze goedkopere taxidiensten -begrijpelijk- dus het gaat altijd wel een beetje in bedekte termen. Maar een heel lief mannetje die ontzettend met me meedacht en wilde zorgen dat ik wel op de goede plek nog een plekje op de boot kon krijgen heeft me uiteindelijk naar the ticketoffice van Speedboat Optasal gebracht waar ik om 14.25 aankwam en dus snel snel een ticket heb kunnen kopen voor de 14.30 boot..... and off we went!

Het was weer een very very choppy boatride, maar gelukkig maar dertig minuten ofzo. En dan kom je weer in de turqoise blauwe wateren van het haventje van Mushroom Bay aan en ben je eigenlijk weer alles vergeten... mooi man.
Ik ben toen eerst maar even een bananensapje gaan drinken in over-priced Bali Bar en cafe daar op het strand, want moest even op adem komen voordat ik weer met mijn rolkoffertje door de sandy paadjes op zoek ging naar mijn Soka Homestay. Dat viel heel erg mee om te vinden en ik werd vriendelijk onthaald in mijn Deluxe kamer.
Lekker spulletjes uit mijn koffer gehaald, airconditioning op tien en toen ik gesetteld was wat verschillende diveshops hier in de buurt afgegaan voor info over duiken. De keuze is uiteindelijk gevallen op Blue Corner Dive, een duikshop die goed te boek staat, ook een vestiging heeft in het wat grotere dorp ten noorden van hier Jungut Batu én die voor ervaren duikers de volgende ochtend een sunrise Dive aanbood waardoor je vóór alle andere boten aankomt op de divesites en dus meer kans hebt om de worldfamous Mola Mola vis te zien..... en dát wilde ik wel heel graag....

Toen ik 's avonds in Soka warung (van dezelfde eigenaar als de Homestay) mijn Indo maaltje aan het eten was, zocht een Duits meisje Sandra een plekje om te eten en natuurlijk zei ik dat ze bij mij aan mijn boomstam mocht komen zitten. We begonnen te kletsen en toen bleek dat ze mijn overbuurvrouw bij Soka was! Samen op ons zitje die avond nog een biertje gedronken en ook de volgende dagen veel met elkaar opgetrokken.

Maandagochtend dus heel vroeg gaan duiken. Helaas op beide duiken geen Mola Mola mogen zien.... jammer de bummer, maar het blijft de natuur die je niet kunt afdwingen. 's Middags achterop Sandra's scooter al veel van de westelijke kant van Lembongan eiland gezien: Tamarind Beach, zeewier kwekerijen zuidelijk tussen de twee eilanden in met turqoise vergezichten, over the Yellow Bridge naar Nusa Ceningan. Hostal aldaar gecheckt waar Sandra heen gaat verhuizen omdat Soka al weer fully booked was (het is echt hoogseizoen, en er is vooral een achterlijk aantal Chinezen hier te vinden die in grote groepen het eiland innemen.... wat is dat toch?) In het westen zitten chillen bij The Palms met zijn infinity pool en uitzicht op de mega golven. Bij de Blue Lagoon ruim 45 min staan genieten van het zicht van bovenaf op twee mantas die heel dichtbij het wateroppervlakte aan het spelen waren en waarschijnlijk aan het eten ofzo... man man man wat speciaal was dat. Mooie surfplek waar een heel eng Jump off Point was, waar ik echt nooit vanaf zou durven springen.

En daarna weer terug scooteren nr 'ons' eiland waar we een mooi sunset plekje vonden bij Devil's Tear met uitzicht op Sandy bay wat wel grappig was omdat ze haar in Nieuw Zeeland ook altijd Sandy noemen, dus dat was Sandy&Sandy @ Sandy Bay!
's Avonds in een andere warung hapje gegeten waar ook nog een meiske uit België bij kwam... gezelligheid!

Dinsdag werd ook weer half duikdag, half scooterdag. Jammergenoeg weer geen Mola Mola maar wél gedoken met manta, bambooshark en wobbegong haai en sadly dit keer wel een overload aan duikers.
Na een nasi bunkus lunch dit keer over de mangroven weg naar de noordwest kant van Lembongan getuft, Jungut Batu Village en strand uitgecheckt en nog even liggen chillen op Secret Beach hier dichtbij.
Toen ging Sandra BBQ-en bij haar diveshop en ben ik op haar scooter naar Jungut Batu terug gegaan omdat die avond een informatieavond werd gegeven over alles wat met Mantas te maken heeft. Súperinteressant, met veel plezier naar de gepassioneerde onderzoekster Janine van de Marine Megafauna Foundation liggen luisteren. En daarna met Swiss couple Stephan en Denise (hij was die dag mijn divebuddy en door hem wist ik over deze infotalk) gegeten in de hoofdstraat aldaar en later gezamenlijk terug gescooterd naar ons gedeelte, waar we daarna nog een borrel samen hebben gedaan.

Terug bij Soka Homestay had ik twee nieuwe franssprekende Zwitsers als buren gekregen en daar zat Sandra al bij te kletsen dus hebben we hun Bacardi en mijn Sprite gemixt en lekker buiten op het balkonnetje nog tot laat te luid zitten praten voor de overige bewoners van de bungalows..... weer zo'n mooie dag in paradise!

Erg blij dat ik hier zit en niet op het overcrowded Bali. Sandra en ik willen morgen ook nog Nusa Penida gaan ontdekken dus dat wordt vast nóg n graadje rustiger dan hier. Fijn hoor.

Geschreven door Sandy.op.reis