Ik kwam zaterdag maar langzaam op gang, alhoewel ik met behulp van de Rough Guide geleend van Alex en Anneke wel ont-zet-tend goed zelf een paardrijtrip heb weten te regelen voor de volgende dag in plaats van met van die stomme tours mee te gaan die overal voor veel geld worden aangeboden. Ik was trots op mezelf.

Omdat het tegen twaalven was voordat ik eindelijk eens de deur uit ging, kon ik niet meer een van de hikes lopen die ook wel mooi zijn om te doen (maar waar ik eigenlijk geen zin in had....) dus had ik bedacht in de buurt, aan de andere kant van de brug, de berg op te lopen om uit te vinden (zeg maar 'exploreren') wat nou eigenlijk El Explorador was, een tuin waar ik over had gelezen in diezelfde Rough Guide.... Eigenlijk bedoeld voor kinderen, maar ach, een kind ben ik ook!

Het was gewéldig! Wat ben ik blij dat ik die berg opgegaan ben! Onderweg al supermooie bloemen en huizen gezien langs de weg omhoog, maar in de tuin zelf aangekomen.... Amazing!
Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik het moet omschrijven. Een ouder stel (zó lief!!!!) woont daar in hun onwijs mooie huis met een enorme tuin eromheen met de mooiste uitzichten over de bergen rondom Boquete. Die tuin hebben ze op zo'n sprookjesachtige manier ingericht, met overal gekke poppetjes en gezichten, kruipdoor-sluipdoor weggetjes, met allemaal Panama-nummerbordplaten die ze hebben beschreven met wijze woorden/quotes, in elk klein hoekje weer een detail wat je niet verwacht, overal geluidsboxjes ook in de vorm van gezichtjes zodat je door de hele tuin dezelfde rustgevende elevator muziek hoort wat er weer perfect bijpast, speeltoestellen, waterpartijen, konijnen en muziekinstrumenten, vogels.... Man, het is gewoonweg onmogelijk het allemaal op te noemen. Zóveel moeite en energie hebben ze erin gestopt en alles picobello onderhouden. Totally worth the $5,- die ze als entree vroegen. Het was misschien enigszins te vergelijken met het sprookjesbos in de Efteling, maar dan veel leuker. Ik heb er alleen maar met een grote glimlach op mijn gezicht rondgelopen en was amazed door alles wat ik zag.

Op het eind liep ik de trap op van hun mooie huis, om dit aan de lieve mensjes te zeggen en ik mocht binnenkomen om even te kletsen. Het trotse mevrouwtje liet me toen haar plantjes onder glazen stolpjes zien en toen ik zei dat Pieter zo gek was op Bonzai boompjes, moest ik meelopen door hun slaapkamer, naar hun privétuin daarachter en kreeg ik me toch een verzameling bonzais te zien, ik wist niet waar ik moest beginnen met foto's te maken voor Pieter! Unbelievable! Zo mooi!

En ook de terugweg was wederom too good to be true: natuurlijk wil ik nooit dezelfde weg terug lopen (my motto in life) dus vroeg ik aan een meneer die zijn hond aant uitlaten was of er nog een andere manier was. Jawel, die was er. Ga daar en daar bij de electriciteits toren een weggetje in, die naar beneden zal leiden tot je weer bijna bij Boquete terug bent..... Liep ik daar door de groene cafetales blij te huppelen totdat ik de brug van Boquete weer zag.

When in Boquete, do as the locals do, zeggen ze. Dus (laat) geluncht in El Sabroson en eigenlijk wilde ik daarna Mi jardin en su jardin bekijken, maar die was dicht. Oh well, je kunt niet alles hebben. Daarnaast lag de coffeeshop van Ruiz, dus ben ik maar een kopje worldfamous Geisha koffie gaan drinken, compleet met zandloper en al.... Haha, gekkenhuis. Maar wel leuk.

Net voor de regen binnen gekomen om even lekker te kunnen chillen in mijn megakamer en daarna was het zaterdagavond, dus partytime in Boquete.
Begonnen met een spontaan ontstane mojito-party gewoon bij de receptie. Wat kleine rundvlees-sateetjes uit het tentje voor de deur gingen er goed bij in als borrelhapjes. Daarna naar de micro brewery, voor wat IPA biertjes. En daarnaast toen het sluitingstijd was de lokale disco Tabu in gedoken tot de vroege uurtjes... Pfffff, live is hard, partying in Boquete....

Geschreven door Sandy.op.reis