Pieter was nog niet lekker de volgende ochtend. Hij heeft wel een karig ontbijtje mee gegeten, maar voelde zich nog niet goed genoeg om mee te gaan de bergen in. Bill, de Amerikaan die hier al honderd jaar komt en veel wist van de omgeving, wilde me wel meenemen in zijn 16 jaar oude Toyoya Landcruiser (geloof ik) om me wat van de supergroene bergen om Santa Fé heen te laten zien. Pieter heeft dus rustig aan gedaan, in en om de kamer. Wandelingetje rond de moestuin ed.

Bill en ik richting Alto de Piedra en verder, ze willen daar de al nieuw gemaakte weg helemaal doortrekken tot aan de Atlantic side, om te genieten van de overvloedige groene bomen bedekt met licen en overal langs de kant lopende schoolkinderen en indianen vrouwtjes. Ik vond het echt supermooi.
Uiteindelijk klein stukje vanaf de weg naar een aardige waterval gehiket. Kijk, dat is nou een echte waterval, niet dat gecultiveerde zoals in El Valle de Anton. En onderweg terug nog even hier en daar bij een rivier gestopt of bij een mirador over de uitgestrekte bergen heen uitkijkend. Je hart gaat open.

In het dorpje terug gekomen gezocht naar de pizzeria Mediteraneo, die Sina ons had aangeraden om te lunchen.... Nérgens te vinden, niemand van het dorp wist ook waar het zich zou moeten bevinden hoewel er wel overal aanplakbiljetjes om lantaarnpalen heen geplakt zaten.... Heel apart....
Toen maar bij Hermanos Pineda het menú del dia gegeten met lekker veel koriander in de gebakken rijst die bij de pollo kwam. En voor Pieter een bakje kippensoep 'para llevar' meegenomen want de arme ziel moet natuurlijk wel iets zoutigs in zijn lijf krijgen.

Hij heeft dat heel braaf ook goed gegeten (voor de helft, ik was al blij) en daarna voelde hij zich wel oké genoeg om samen met mij even een rondje om te 'woe-andelen' . We zijn via een aangelegd padje naar de weg boven ons geklommen en daarna wat verschillende zij straatjes ingelopen en vervolgens door 'downtown Santa Fé' hihi. In de MiniSuper (contradictio in terminis) nog even wat te drinken gekocht want in deze verzengende hitte moet je goed blijven drinken en daarna wilde Pieter wel weer terug en ben ik nog een klein stukje verder de andere kant op gelopen. Vogels, supergrote bomen, planten die wij als kleine kamerplanten houden die hier de pan uit groeien en kolibries die gewoon voor je neus op een tak gaan zitten... Wow.

Nog even relaxed in de hangmat gehangen, ons er sterk van bewust dat dit de laatste dag samen was en rond 19.30u heeft Pieter gelukkig nu wél kunnen genieten van het heerlijke Cambodjaanse eten van Sina bij wijze van laatste avondmaal....
Nog saampjes een laatste biertje onder de sterren op het terras gedronken, jungle geluiden en vallende bloemetjes om ons heen. Honden die losgeraakt waren, katten die op jacht gingen naar loslopen wild -lees lizards- .... Wat een fijne rustgevende omgeving....

Laatste nachtje samen was minder rustgevend, eerder onrustig! Was erg moe maar kon niet goed in slaap komen. Stroom viel uit waardoor de ventilator er mee stopte, warm... En dan nog "de geheimzinnige verdwijning van 120 MB van mijn internetpakket in twee uur van de nacht" (klinkt als de titel van het boek van Mark Haddon wat ik gelezen heb...) Blaffende honden, kukeleku-ende hanen.... This is Panama, man.

Geschreven door Sandy.op.reis