Vanmorgen het ontbijtbuffet van dit resort uitgeprobeerd; iets uitgebreider dan wat we in onze homestay hadden de drie ochtenden ervoor! Lekker hoor.

Daarna bij n jochie iets verder down onze road n scooter gescoord (voor 60K, terwijl het hotel er 150K voor vroeg, wat zeg ik bij onze homestay kostte t nog meer! Nl 70K) Deze scooter reed ook nog eens lekkerder én we kregen de papieren erbij, iets wat we de dagen ervoor ook nooit bij hadden gekregen... Alleen zat je achterop n stuk oncomfortabeler.... We hebben allebei n zere kont nu!! Niet normaal.

Vanaf ons plekje eerst via Senggigi en Mataram tegen de klok in, dus zuidelijk om Gunung Rinjani gereden. We hadden 'de richting van Tetebatu' in ons hoofd, vooral omdat we dan door allemaal dorpjes en rijstvelden van het binnenland zouden rijden, maar als we het niet zouden redden was dat ook niet erg...

Het eerste stuk was vooral druk, grote steden, veel verkeer. Maar zodra je van die grote weg af bent en door de dorpjes rijdt wordt de sfeer anders, mensen lachen naar je, kinderen komen aangerend en zijn oprecht blij je te zien. En toen we ergens stopten voor een drankje en ik n gefrituurd tahoe-hapje kocht, kwam ook t dorp uitlopen om ons te bekijken en een praatje te maken.

Bij het rijden door de groene velden, ging mijn hart open. Daar geniet ik van. Pieter zag veel meer gevaar dan ik en bijna waren we niet all the way naar Tetebatu gegaan, maar we zijn heelhuids tot het einde van de weg van het dorp gekomen; daarna begon het Nationaal Park Gunung Rinjani. We zijn eerst nog even n hapje gaan eten bij een Nederlands sprekend meneertje die ook groepen van Koning Aap en Shoestring rondleidde om door het monkey forest te lopen. Wij hadden daar niet zo'n zin in en wilden ook wel weer voor het donker terug zijn in op zijn minst Mataram, maar liever Senggigi. Dat is ook weer gelukt, maar wel met veel meer grotere weg dan op de heenweg. Het was goed, want in totaal hebben we toch al snel zo tegen de vijf uur met onze billen op die harde achterkant gezeten. We wisselden steeds af met rijden want als je reed had je het zachtere stuk onder je billen!

Het laatste stuk was weer erg druk, in de steden, en we hebben zelfs nog in een file/macet achter een soort Lombokse gaypride aangereden ofzo? Wat een scooters dan bij elkaar.... gelukkig reed Pieter dat stuk. Ik vind dat echt niet fijn rijden hoor, door de drukte. Zeker ook omdat je links rijdt, zit toch niet in je systeem.

Wat waren we blij toen we op Senggigi strand aan een happy hour biertje zaten: kapot. Met geen gevoel meer rond mijn stuitje...
Nog een hapje gegeten in Senggigi town en thuisgekomen in ons kamertje was alles weer opgeruimd en lagen de bloemetjes op t bed! Fijn gedoucht en nu dit Pindatje eruit gooien.

Geschreven door Sandy.op.reis