Wat was het ontzettend fijn dat ik met Sofie en Luca mee mocht rijden naar Boquete in hun super-de-luxe huurauto, ipv van honderd keer overstappen en wachten op busstations....! Nu kon ik 's ochtends nog fijn keutelen met mijn was die nog niet droog was natuurlijk, wederom een lekker Karlien ontbijtje oppeuzelen en rustigjes aan met mijn rolkoffer de berg af stiefelen om vijf minuten te vroeg bij de diveshop te zijn waar we om 10u hadden afgesproken om te meeten.
Zij kwamen om 10.15 wat mij nog de tijd had gegeven een bakkie te doen bij Sabina en Camilo en afscheid te nemen van het schattige dorpje Santa Catalina.
10.20 reden we weg.

Het was nog een beste trip: eerst weer een uur terug naar Soná en daarna linksaf in de richting van David om daarna nog de 37 km bergopwaarts richting Boquete te rijden. Als 'bijdrage in de benzinekosten' heb ik de fonda-lunch betaald en daarna hebben ze mij helemaal voor de deur van CreaDora B&B in Alto Boquete afgezet, wat natuurlijk errug fijn was.

Dora Beatriz is een schattig, opgewekt vrouwtje dat, omdat de kinderen uit huis zijn nu wat om handen wilde hebben en dus een hostal met 5 kamers is begonnen. Volgens mij doet ze het best goed, want precies op het moment dat ik haar crea-bea winkeltje in stapte om me in te schrijven, stapten ook een Nederlands gezin uit Haarlem binnen en er waren al drie Duitse meisjes. Geen klagen dus, alhoewel Alto Boquete toch echt wel enigszins uit de buurt van het centrum van Boquete ligt....

Dora was zo lief om ons vijfjes naar het visitors Centre iets verderop te brengen omdat we vanaf daar een mooi uitzicht zouden hebben én goede informatie over Boquete en omgeving. Dat was inderdaad zo, maar wij kwamen daar om 15.59 aan en sluitingstijd was 16.00. Nu hadden we het geluk dat Dora goede vriendinnen was met het meisje van de balie, dus zij liet ons er toch nog even in om nog snel even n blik te kunnen werpen op de expositie. Rare beestjes nog die om het Centre heen liepen.... Zutos, dacht ik dat ze ze noemden. Of met een andere benaming: gatos solos.

Daarna zette ze ons af in het centrum van Boquette en hebben we daar een beetje door de straatjes gelopen, de familie nog achter tours aan, waar ik wel mee meeluisterde maar niet aan meedeed. Alex en Anneke hadden Big Daddy's aangeraden als leuk tentje aan de hoofdweg, dus daar hebben we even een lekker drankje uitgezocht en terwijl we zo over van alles en nog wat zaten te kletsen kwamen we er achter dat Moos en Jens, net als Aidan en Hannah ook op basisschool de Ark zaten en dat Dennis Bar van haar Whatsapp fotootje herkende. Monique en Luc, de vrienden van deze familie Kooij waar ze zo nu en dan ook samen mee reisden, waren weer goede vrienden van Cees en Yvette en de jongens kenden Peer en Jack ook..... Nou ja zeg. It's a small world after all....

Samen in een Panamees tentje een hapje gegeten, we kregen het warempel koud hier op 1000 meter hoogte in de bergen! Dat was ook voor het eerst sinds ik hier in Panama was. En na een goedkope taxi terug te hebben genomen lag ik om 22.30u in mijn bedje en heb ik nog een beetje liggen lezen (overbrengen twee Nederlandse meiden Kris en Lisanne, die hier in Boquete zijn verdwenen. Zij gingen Spaans leren bij een taalschool genaamd Spanish by the River en laat dat nou op vier minuten lopen vanaf hier, ook in Alto Boquete liggen! Heel apart) Voor geïnteresseerden: op Google.com thedailybeast.com en dan als zoekterm 'Lost girls of Panama' of zelfs gewoon 'Boquete' intypen. Er zijn drie weken achter elkaar artikelen over hen geschreven. Ik vond het interessant.

Geschreven door Sandy.op.reis