Vandaag zijn we met z’n tweeën op stap gegaan om een strandwandeling te maken.
Eerst over de Connor Pass naar de noordkant van het schiereiland over een bergweggetje waar je met paard en wagen nog te breed bent. Op een aantal plaatsen zijn we gestopt om van het prachtige uitzicht te genieten. Op een gegeven moment konden we zowel aan de noord- als aan de zuidkant het water zien, dit was het teken dat we naar beneden zouden gaan. De weg werd zo smal dat er een soort van karavanen gevormd werden die om beurten omhoog en omlaag konden gaan.
Aan de noordkant reden we nog een eind tot we aan een strand van misschien wel 10 km aankwamen. Hier hebben we een geweldige wandeling gemaakt en ondertussen zagen we vele soorten van vogels aan de waterrand naar voer zoeken. Wij vonden massa’s schelpjes en dode kreeftjes die aangespoeld zijn. De meeuwen en zo zullen hier wel plezier aan beleven.
Voordat we bij het strand aankwamen zagen we nog een oud kerkhof met oude vergane graven maar ook nieuwe, er was nog iemand begraven in 2022.
Langs dit strand heb je niet in de gaten hoe ver je gelopen hebt, alleen de tijd kan je vertellen hoe ver het teruglopen is. Uiteindelijk komen we toch weer op de plek waar de auto stond en dan is het tijd om terug te gaan want we moeten op tijd zijn. Om 4 uur hebben Joep en ik een afspraak bij de Dingle Distillery
Dingle Distillery ligt aan de rand van de plaats Dingle en is in een oud leegstaand bedrijfsgebouw gebouwd rond 2010. Om alle apparatuur die nodig is te betalen heeft men lege vaten verkocht aan mensen die dan na verloop van tijd hun whiskey daarin geleverd kregen. De eerste investeerders noemt men “The Founding Fathers” en aan hun is een hele wand gewijd in het kleine bezoekerscentrum. In 2012 kon men beginnen met distilleren en om direct al wat rendement te hebben is men Gin gaan maken, Gin hoeft niet te rijpen en kan dus direct voor opbrengst zorgen. De Gin was van uitzonderlijke kwaliteit en dat zorgde er voor dat men ook Wodka ging maken. Hier kwamen wij niet voor, mijn interesse gaat vooral uit naar de manier waarop dat zij zich onderscheiden ten opzichte van anderen. De hele distilleerderij beslaat een ruimte van ongeveer 20 bij 20 meter, inclusief bezoekersruimte. De rondleiding wordt dan ook verzorgd ondertussen dat de productie loopt en dat betekent goed opletten want allerhande machinerieën zorgen voor veel geluid rondom.
De dame die ons rondleidde was zeer kundig, vertelde een duidelijk verhaal en toen ze merkte dat ik, doordat ik enkele vragen stelde, bovengemiddeld geïnteresseerd was. De rondleiding begon steeds meer op een samenspel tussen ons twee te lijken. Hierdoor liepen we ruim uit de tijd maar er was tijd genoeg om te proeven van de Gin, de Wodka, hun Single Malt Whiskey en hun speciale kleine batch met de naam van de maand dat hij uitgebracht is.
Na de rondleiding hebben we nog een hele poos met haar kunnen vertellen over van alles wat met whiskey te maken heeft en heeft ze me een en ander opgeschreven waar ik nog meer kon vinden.
Deze rondleiding was er een zoals je ze zelden meemaakt. Soms wordt het programma een beetje plichtmatig afgewerkt maar soms, zoals vandaag, heb je het geluk om iemand te treffen die zelf gepassioneerd is in het proces en alles wat daarmee samenhangt. En ik weet als geen ander dat als je ergens een passie voor hebt je dan niet snel uitgepraat bent.
Ter afsluiting van ons verblijf bij hun gaan we ‘s avonds met Ann en Joep dineren in de “Gastro-Pub” van James Long in Dingle. Tegenover James Long staat er een standbeeld van een dolfijn. In de baai van Dingle heeft ruim 20 jaar een verdwaalde dolfijn geleefd, hij danste rond de kleine bootjes als Flipper en was geliefd bij de bevolking. Natuurlijk bracht hij ook nogal wat toeristen naar het dorp en dat was mooi meegenomen. De dolfijn is verdwenen maar het verhaal blijft bestaan en het standbeeld dus ook.
Daarna nog naar de pub van John O’Flaherty waar de eigenaar de hele avond Ierse muziek maakt. Gezellig en anders dan in de Pubs in Dublin waar alleen maar meezingers gespeeld worden, hier is het vooral traditionele muziek.
Ann en Joep zijn lid van een groep die op tweede kerstdag verkleed door Dingle gaan, muziek maken en geld ophalen voor goede doelen. Natuurlijk wordt er dan ook een bezoek gebracht aan diverse Pubs. De groep heet de The Green and Gold Wren en ze zijn verkleed in die kleuren. Traditioneel draagt men een masker van stro en er wordt een aantal vaste niet al te lastige deuntjes gespeeld. Bij hun groep loopt iemand in een pop die een paard voorstelt. Een van de ruim steunende leden heeft ooit gezegd dat hij wilde dat zijn kunstgebit na zijn overlijden in de bek van het paard moest geplaatst worden. En zo geschiedde.
Time to go to bed, tot morgen. Slán.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs