Gisteren zijn we zoals gezegd gaan dineren in The Blind Piper. We hadden een tafel voor twee gereserveerd en konden op de tweede verdieping zitten. Het eten was verrukkelijk en het gezelschap ook. we kwamen aan de praat met een Schotse dame die in Londen woont. Natuurlijk is er van alles te vertellen en toen ik zei dat ik The Flower of Scotland (Het onofficiële volkslied van Schotland) uit mijn hoofd kende werd dat samen gezongen. We kregen applaus van andere mensen die spontaan Danny Boy (een lied dat we kenden van de whiskeyproeverij op St. Patrick’s Day) inzetten en daarna overgingen naar de Fields of Athenray (ook een bekend lied, voor mij althans). Alweer zo’n momentje dat per toeval ontstaat als je er zelf voor open staat.
Als we later afdalen naar de Pub is het daar propvol en we verwachten ieder moment live muziek. Gewapend met een Gin-tonic en een Guinness horen we op een gegeven moment iemand spelen op iets dat op een Wiener-harmonika lijkt. Als we goed kijken zien we inderdaad een vrouw op zoiets spelen. Niet écht passend in deze setting, maar ja.
Vanaf het moment dat we naar The Blind Piper gingen tot het moment waarop ik dit tik heeft het onophoudelijk geregend. Soms hard, soms minder maar nooit meer droog.
Vanmorgen zijn we toch aan de geplande autotour langs de beroemde Ring of Kerry begonnen en het eerste uur zagen we niet meer dan honderd meter om ons heen. Soms is dat net genoeg om te zien dat je door de bergen rijdt, soms is het net genoeg om de afstand tot je voorligger in te schatten. Later op de dag klaart het wat op en zo kunnen we toch nog genieten van deze rit. In Waterville zien we aan de waterkant een bronzen standbeeld staan van Charlie Chaplin. Het schijnt dat hij hier vaker zijn vakanties doorbracht, dat is een standbeeld waard. Toch? Iets verderop staat er nog een bronzen standbeeld van een in Waterville en omstreken wereldberoemd Gaelic-football-speler, Mick Dwyer. Rond zijn standbeeld zijn borden met alles wat hij als voetbalspeler en als coach bereikt heeft. Er waren er een stuk of acht nodig om alles te vermelden. Een ware held dus. Gaelic-voetbal is een typisch Ierse sport die het midden houdt tussen voetbal zo al wij dat kennen en rugby. Het grappige is dat ze ook doelen gebruiken van de twee sporten, een gewone goal met netten en daarbovenuit steken de twee palen die we kennen van rugby. Erg populair in Ierland en we zien overal vlaggetjes van de county’s om hun team te supporteren.
“Ieder nadeel heb zijn voordeel” zei een ander beroemd voetballer ooit. En we hebben dus van de omstandigheden gebruik gemaakt om twee whiskydistilleerderijen te bezoeken. Eerst zijn we naar de resten van een oude vesting gaan kijken, hier was alleen een dikke ronde muur van over, misschien was dit de oude vesting wel. Dan zijn we nog naar Valentia Island geweest en daarna binnengelopen bij Skellig Six 18 distillery. Dit is een van de vele distilleerderijen die in de laatste jaren geopend of heropend worden. Skellig Six 18 is een distilleerderij die in 2017 begonnen is met productie van Whiskey en Gin. De gin kunnen ze direct verkopen, dus zijn er inkomsten maar de whiskey moet minimaal 3 jaar rijpen in eikenhouten vaten. Op dit moment hebben ze een 6 jarige whiskey die 6 jaar gerijpt heeft op sherryvaten en de laatste 8 weken op Pedro Ximinez (PX) heeft gelegen. Ik heb hem mogen proeven en ik vond het een zachte whiskey met veel smaken er in, niet typisch Iers maar wel zacht genoeg om de sherrysmaken niet te laten overheersen. Hierna verder naar Killarney, een grote plaats waar het verkeer vaststond. We parkeren de auto zo snel mogelijk en gaan dan de stad binnen. Het regent steeds harder dus zoeken we iets om binnen te eten. We kunnen bij Tatler Jack terecht, hier serveren ze lekker eten en hebben ze vele soorten goede whiskey’s. Zo te zien is dit een typisch Iers restaurant met bar, waar op een grote, en als ik zeg groot dan is dat zo’n anderhalf bij twee meter, tv naar sport gekeken kan worden.
We proberen nog in enkele winkels aan een Gold Spot whiskey te komen maar dat lukt niet, het is ook een zeer zeldzame maar ik had gehoopt hem hier te kunnen kopen. Jammer!
Als we verder rijden dan komen we weer langs een distilleerderij die we op de heenweg al gezien hadden, Killarney Brewing & Distilling Company. Een brouwerij en distilleerderij in één bedrijf. Ook deze is erg nieuw en is pas sinds dit jaar in werking. Dat betekent dat ze wel bier en gin hebben maar nog geen whiskey van eigen distilleerderij. Er staat wel whiskey met de naam Killarney Whiskey maar deze is gedistilleerd bij Teeling.
Over de bergen en een geweldige bergpas, Ballaghisheen Pass, gaan we richting Caherdaniel. Hier stippelen we alvast de route voor morgen uit naar de Killarney Lakes. Joep heeft de route doorgegeven maar het is goed om deze alvast even goed te bekijken. Morgen verder.
Tot morgen. Slán

Geschreven door Pjer.oonderwaegs