Vandaag zijn we naar de stad gegaan om daar met de fiets Bandung te verkenne en de geschiedenis ervan te leren kennen. Fietsen door het drukke Indonesische verkeer is een aparte belevenis, het feit dat ik vanavond de blog kan bijwerken betekent dat we het er heelhuids vanaf gebracht hebben.
Links fietsen door een drukke stad en ondertussen oude gebouwen uit de koloniale tijd bekijken met uitleg hierover van een plaatselijke gids die een geweldig gevoel voor humor heeft.
We zagen het Postkantoor (Kantor Pos), het oude Gouvernementsgebouw (Gedung Saté), de voormalige HBS, het Jaarbeursgebouw dat nu een militaire school is en een bijzonder gebouw met de naam “Huize Jansje”. Als gewone huizen in die tijd een naam kregen was het die van een vrouw. Dit gebouw staat aan de grens van het Blok Maluku, de buurt waar nu de Ambonezen en de Molukkers wonen. In de koloniale tijd was dit een huis met vrouwen die kupu-kupu malam (nachtvlinders) genoemd werden en waar de mannen hun vertier konden krijgen. Tijdens de Japanse bezetting was hier een jappenkamp gevestigd waar veel Nederlandse en Indonesische mensen stierven door honger of ziektes.
Na de fietstocht zijn we nog in de oude stad geweest waar nu nog duidelijk de Nederlandse invloeden te bewonderen zijn en nog steeds de namen van bedrijven in het Nederlands te lezen zijn.
Daarna zijn we naar de “Saung Angklung Udjo” geweest, dit is een muziekschool waar kinderen het bespelen van de Anklung leren. Tijdens een voorstelling van anderhalf uur zien en horen we traditionele dans en muziek.
Mooie show die ons zeker bijblijft omdat we ook nog uitgenodigd werden om zelf mee te doen.
Musik tidak mengenal batas (muziek kent geen grenzen)

Geschreven door Pjer.oonderwaegs