Iedereen bereidde zich vanmorgen voor op slecht weer. Ik vertrok met een beetje regen en net buiten het dorp veranderde dat in natte sneeuw. De weg liep flink omhoog en de natte sneeuw werd al gauw een echte sneeuwstorm en alles begon steeds witter te kleuren. Na goed anderhalf uur bereikte ik het laatste dorpje voor de top en nam hier koffie met een lekkere bocadillo con hamon. Goed gesterkt stond ik te popelen om verder te gaan. Ik verheugde me op het avontuur onder deze ruige omstandigheden.
Nog een klein uurtje en ik zou de top bereiken genaamd, Cruz de Ferro. Dit is het hoogste punt van de Camino en iedere Peregrino laat hier een steen achter, daarmee aangevend dat hij hier verlost wordt van een last die hij meedroeg. Ook ik heb hier mijn steen neergelegd nadat ik Psalm 121 heb voorgedragen (zie foto). Het papier met de tekst heb ik neergelegd maar die waaide al weg voordat ik er een foto van kon maken 😲.
Daarna verder door de sneeuwstorm en in een dorp, meer dan twee-en-een-half uur verder, heb ik onderdak gevonden om bij te komen en mijn voeten weer goed te verzorgen. Het is vandaag al de tweede keer deze Camino dat ik mijn teennagels knip, dat is zeer belangrijk om blaren tussen de tenen te voorkomen.
Vooralsnog werkt mijn verzorging goed, op een klein blaartje na onder een kleine teen heb ik geen last.
Zometeen een goed avondmaal en dan vroeg naar bed.
Comida sabrosa

Geschreven door Pjer.oonderwaegs