Bij het douchen vanmorgen in onze semi-buitendouche ondekt Marlène dat ik een blaar op mijn rug heb. Dat is duidelijk een overblijfsel van de Hot Stones. Toch een beetje te hot geweest denk ik.
Dan is het alweer tijd om uit te checken bij een plaats waar we het wel een week zouden uithouden. Ons hotel in Ketiki, Ubud is er een om nooit te vergeten. Na het ontbijt staat er alweer een chauffeur met gids klaar om ons naar onze laatste bestemming in Indonesië te brengen, Sanur. Ze stellen zich netjes voor, de chauffeur heet Erwin (een Nederlandse naam zoals dat hier vaak voorkomt) en komt van Lombok en de gids heet Ketut, net als de vrouwelijke receptiemedewerkster in ons verblijf in Ubud. Onze gids spreekt, weliswaar langzaam, maar goed Nederlands en vertelt ons dat de namen van Balinezen te maken hebben met het hoeveelste kind dat ze zijn. Bij Balinezen is het normaal dat men vier kinderen heeft die dan, zeg maar, genummerd worden. Nummer een heeft altijd dezelfde naam. Nummer een heet Wayan en als het een jongen is dan heet hij “I Wayan” voor een meisje is dat “Ni Wayan” voor nummer twee is dat Made, voor nummer drie Nyoman en vier Ketut. Daarna beginnen ze weer van voren af aan, dus nummer vijf heet weer Wayan. Voor een jongen of meisje komt daar I of Ni voor te staan. De manier van achternaam is op Bali pas echt ingewikkeld, men kan soms kiezen voor een andere achternaam en kiest dan vaak de naam van een voorouder of zo maar een naam. Zo zijn er nu veel Chinese namen maar ook mensen die met hun achternaam Piet of Kees heten.
We gaan onderweg naar een voorstelling van Barong dans. Hier wordt een van de aloude Hindoe legendes uitgebeeld met de kleurigste kleren en de bewegingen die daarbij horen. Het verhaal wordt in het Sanskriet verteld, de taal van de legende. Gelukkig krijgen we vantevoren uitleg over de verschillende aktes.
Daarna gaan we nog naar een houtsnijwerkplaats kijken en krijgen daar uitleg over de verschillende soorten hout en zien hoe er mooi houtsnijwerk gemaakt wordt waar Bali bekend om staat. Ook hier zien we weer dat de commerce zegeviert boven de kennisoverdracht. De winkel is weer groter dan het atelier en dat geeft ons alweer een idee van een “gratis uitstapje met de bus met gratis diner en een demonstratie van allerhande producten” zoals ze bij ons aangeboden worden. Hier gaat het vooral erom dat de toeristen iets kopen. Ik walg er van! Laat mij maar naar kleinschalige bedrijfjes gaan waar de familie gezamenlijk iets maakt en daar heb ik dan ook geld voor over, niet voor dit geprogrammeerde. No way!
Gelukkig gaan we na een heerlijke lunch in Warung Bamboo, waar je achterom zo goed als met je tafel en stoel in de rijstvelden zit te eten, verder naar de Tanah Lot Tempel. Deze hindoeïstische tempel is gebouwd op een rots in de zee die alleen met eb te bereiken is. In de rots in zee is er een zoetwaterbron die bewaakt wordt door een slang en als we daar zijn kunnen we ons gezicht wassen met het zoetwater en krijgen we een zegening met rijst op ons voorhoofd. Het lijkt wel of we een askruisje krijgen. Wel wordt er nu ook verwacht dat je een wens doet en die voor jezelf houdt.
Omdat het al langzaam vloed begint te worden klotsen de golven tegen de rotsen en stromen over het gebied waar we doorheen moeten.
Rondom deze Tanah Lot Tempel zijn er in de loop der eeuwen op het vaste land een heleboel tempels bijgebouwd zodat het nu een groot tempelcomplex geworden is. Indrukwekkend om te zien dat een monnik die op zijn heilige tocht was zoiets teweeg kan brengen. Zoals gebruikelijk zie je ook hier weer overal offergaven die bestaan uit kleurige bloemen, voedsel en wierook om de goden hun dankbaarheid te tonen voor het leven en ook de kwade demonen gunstig te stemmen om de harmonie in het leven niet te verstoren.
Dan gaan we naar ons laatste hotel tijdens deze Indonesië reis, hotel Respati in Sanur. Direct gelegen aan de Indische Oceaan en we maken dan ook maar gelijk van de gelegenheid gebruik om een duik in deze oceaan te nemen.
Later lekker eten in een restaurant met de rare naam “Swastika” waar ze heerlijk eten (makanan enak) serveren.
Morgen weer een luierdagje. Sampai jumpa besok.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs