We beginnen vandaag de dag met een stevig Brits ontbijt. Na de ervaring van gisteren konden we het niet laten om met de auto naar de brug van Harry Potter te gaan, Glenfinnan Viaduct. Vanaf Fort William een half uur rijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij de Neptunes Staircase, een combinatie van acht sluizen waar boten in 90 minuten 19 meter omhoog of omlaag kunnen. Deze staircase is gebouwd tussen 1803 en 1822 om het waterverkeer van west naar oost te versnellen over het Caledonian Canal. Zo zouden schepen gevrijwaard worden van harde stormen op open zee als ze ver om moesten varen en natuurlijk ook van piraten, die buiten het vasteland nog wel eens konden rondwaren. Doordat in die tijd schepen alsmaar groter werden was het kanaal bij de oplevering al te klein en is nooit echt gebruikt voor het doel waarvoor het aangelegd werd.
Als we dit allemaal gezien hebben gaan we verder naar het noordoosten en zijn ruim op tijd bij de plek waar we de rijdende Jacobite Train over Glenfinnan Viaduct kunnen gaan zien, filmen en fotograferen. We merken al snel dat wij niet de enige zijn die dit willen meemaken, er staan op het moment van passeren meer dan honderd mensen op paden en in de berm met foto- en filmmateriaal.
Voordat de trein komt hebben we zowat alle weersomstandigheden meegemaakt maar op het moment-suprème is het droog en zijn de wolken opgetrokken. Het hele spektakel duurt zowat een minuut en vijf-en-veertig seconden maar is een hele belevenis. Als de trein langs is gaat iedereen weer naar beneden en of het zo afgesproken is krijgen we nu een regenbui over ons heen waar we door-en-door nat van worden. Tja, we zijn in Schotland. Omdat we er toch dichtbij zijn gaan we ook nog even naar het Glenfinnan Monument waar ik gisteren al over vertelde.
Nu gaan we eindelijk aan onze reis naar de volgende bestemming beginnen, Oban. Onderweg stoppen we even voor een lichte lunch en het lijkt wel of we het uitgezocht hebben, er staat een leuk klein kasteel in de baai waar we bij toeval stoppen.
Dan verder naar Oban. Oban is een lieflijke havenplaats met zo’n 12.500 inwoners. Dit aantal wordt in de zomerperiode verdubbeld door toeristen. Je ziet aan alles dat deze plaats vroeger “Grandeur” had maar dat dit nu een beetje minder is, ik druk me voorzichtig uit want de stad is nog steeds de moeite van het bezoeken waard. Rondom de oude haven zie je dat er zich nieuwe activiteiten ontplooien en dit is nu dan ook de place-to-be.
Midden in de stad ligt een whisky distilleerderij met de naam Oban, duidelijk toch? Omdat we te vroeg zijn om in ons hotel aan de haven in te checken gaan we maar alvast een kijkje nemen in de distilleerderij. De rondleidingen voor vandaag zijn allemaal volgeboekt dus daar kunnen we niet meer aan meedoen, wel kunnen we een dram krijgen. Dat laten we natuurlijk niet zomaar voorbijgaan. De bartender is een echte entertainer dus we vermaken ons hier wel even.
Dan lopen we langs de oude haven en gaan naar McCaig’s Tower die bovenop Battery Hill staat en over de stad uitkijkt.
Dit gigantische bouwwerk, dat wel iets van het Colosseum wegheeft is gebouwd tussen 1897 en 1902 door John Stuart McCaig een rijke bankier uit Oban en hij wilde iets nalaten voor de mensen van Oban, de kosten werden geraamd op £5000 Sterling (omgerekend naar nu dik £500.000) Hij liet bouwen door werkloze metselaars en steunde ook hiermee de gemeenschap. Door zijn overlijden werd de bouw stilgelegd door de erfgenamen en zijn alleen de buitenste ring afgebouwd. Het blijft echter een markant bouwwerk van 200 meter doorsnede
boven Oban.
Vanavond eten we Langousties als voorgerecht, om die dingen te eten lijkt het meer op een voorgevecht. Daarna Haddock (Schelvis) en dat eet wat gemakkelijker. Op de weg terug komen we weer langs de Pub die we al eerder wilden binnengaan maar toen vonden we het nog te vroeg. Nu hebben we hier genoten van de gezellige sfeer die je hier in een pub mag verwachten en dat alles onder het genot van een Pint Tennan’s beer.
Slàinte, Pjer

Geschreven door Pjer.oonderwaegs