Even terug naar gisteravond. Zoals al gemeld zijn we nog even naar de Sky-Bar geweest waar liver muziek gespeeld werd. De man die het speelde leek in het begin helemaal niet alive, wat hij speelde en zong was iedere keer weer een uitdaging. Vooral voor ons om er achter te komen welk nummer hij speelde. Later op de avond, na een dubbele Glenmorangie Original en een Highland Park Viking Honour, werd de muziek beter. Dat kwam vooral ook omdat hij bekende Ierse en Schotse liederen ging zingen. We hebben zelfs nog gedanst.
Slapen op een Ferry gaat me altijd wel goed af, Marlène slaapt zowieso goed bij het monotone geluid van de boot en de lichte deining. Vanmorgen lekker ontbijten, continental, en dan douchen, verzorgen en inpakken. Als we de kust van Ierland naderen kunnen we de telefoons weer van vliegtuigmodus afzetten en dan krijgen we ook de lokale tijd weer op onze devices.
We genieten van de stuurmanskunst van de kapitein om dit schip achteruit “in te parkeren” op de plaats waar de auto’s er af kunnen. Het is intussen middag in Ierland, in Mheer al een uur.
Ik wist niet niet of we nu “in Ierland” zijn of “op Ierland” zijn, het is immers een eiland. Misschien is allebei wel goed.
Vanaf de boot zijn we gelijk begonnen met sightseeing, we zijn van Rosslare Harbour naar Kilmore Quay gereden over verschillende soorten van wegen, allemaal goed onderhouden.
Kilmore Quay is een mooi vissersdorpje met een kleine haven. Hier hebben we onze lunch genoten. Dit moest voor mij Fish en Chips zijn.
Langs wegen en weggetjes gaan we richting Waterford, de plaats waar we vannacht gaan overnachten. De tocht voert via een vervallen Abdij, de Dunbrody Abbey. We rijden dwars door het gebied waar deze abdij vroeger moet hebben gelegen. Indrukwekkend en hoewel er niet veel meer van de gebouwen meer over is kun je nog goed goed zien hoe immens de invloed moet zijn geweest in vroeger dagen. De vroegere kerk of kathedraal staat nog voor een groot gedeelte overeind maar dan zonder daken en ramen. We rijden er zowat rond omheen. Om de River Barlow over te steken moeten we een heel eind omrijden en via de Rose Fitzgerald Kennedy brug kunnen we eindelijk richting Waterford.
Waterford is in het midden van de jaren 800 gesticht door de Vikingen in de tijd dat zij half europa in hun greep hadden. Voorbeelden zijn er nog genoeg in de stad te zien, Waterford is er maar wat trots op. De Vikingen noemden de nederzetting “Vadrefjordyr” wat zoveel betekent als Windige Fjord.
Om kwart over vijf hebben we een afspraak bij Waterford distillery voor een Terroir Tour. De distillery was vroeger een Guinness-brouwerij maar sinds 2015 is het omgebouwd tot distilleerderij door Mark Reynier (voor de kenners: hij was vroeger mede-eigenaar van Bruichladdich). Zij zijn een echte terroir-distilleerderij die alle ingrediënten uit Ierland betrekken en ook precies kunnen vertellen wie er de gerst verbouwd heeft, wat voor een oogst het was en ook welke distilleerder er aan het proces heeft meegewerkt. De tour zelf was vooral kijken hoe het er bij hun aan toe gaat en we kregen ook inzicht in de oude gebouwen met hun machinerieën en daarna de nieuwe. De twee Pot Stills zijn ondertussen alweer vervangen voor nieuwe exemplaren etcetera etcetera. Ik kan hier nog wel even over doorgaan, maar het gaat ook om andere dingen dan whisky.
Oh ja, In Ierland schrijven ze whiskey, in veel andere landen whisky, zonder e. Vroeger schreef iedereen het zonder e maar de Ieren hebben die e toegevoegd om zich als whiskeyland te onderscheiden. Later hebben veel Ieren de kunst van het whiskeymaken mee naar Amerika gebracht en daarom schrijven ze het daar ook met een e. Waterford heeft de e voor hun whisky weggehaald omdat zij zoveel mogelijk organisch werken en daar passen geen E-nummers en dus ook geen e bij.
Ons eerst dagje Ierland zit er op en we gaan zometeen lekker dineren in de stad en wie weet wat nog meer.
Tot morgen, Slán.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs