De laatste dag begint zoals de eerdere, de eerste twee uur door Nijmegen lopen en dan naar het achterland. Natuurlijk lopen we de stad uit via de wijk Hatert, een volksbuurt met overal in de morgen al feestjes en keiharde muziek en bier.
Als we de brug over het Maas-Waalkanaal over zijn gaat de tocht door een soort van moerasland met grasland en vennen. Ik geloof dat het een natuurgebied is dat ons naar Overasselt leidt. Hier splitsen de routes en lopen wij zeker zo'n 7 km over de dijk langs de Maas naar Heumen. Lopen over deze dijk met kilometers uitzicht op dat lange gekleurde lint voor je en achter je. Niet het meest afwisselende terrein. Ik weet niet wat ik eentoniger vind, een paar uur over een dijk in Nederland of dagen op de Meseta in Spanje tijdens de Camino.
Maar in Heumen wordt veel goed gemaakt, daar is het weer feest op straat en hier wordt er weer gestopt voor eten en drinken onder de klanken van een of andere kapel.
Dan, even verder aan de rand van Malden wacht ik op Loe om de laatste kilometers samen te lopen. Loe heeft het zwaar, de blaren remmen hem af terwijl ik redelijk gemakkelijk loop. 50 km is toch wel iets anders dan 30 per dag.
Als hij er aankomt lopen we door een bruisend Malden en genieten van de toeschouwers die ons aanmoedigen en van alles te eten en te drinken aanbieden. Het bier laten we nog maar even.
Dan komen we Nijmegen binnen op de Via Gladiola, één gezellig defilé, zowel voor de lopers als de toeschouwers die er al de hele dag zijn en tenten en banken en stoelen hebben neergezet om te kunnen zitten of feesten.
We genieten met volle teugen en dan, zo'n 3 km voor de finish zien we het groene bankje van ons gastgezin met daarop niet alleen hun gezin maar ook onze. Dat is pas een leuk welkom onze geliefden en kinderen cq. kleinkinderen. Compleet met gladiolen, zo kunnen we de voorraad onderweg opgedane gladiolen weer uitbreiden.
We drinken nu wel een biertje en gaan dan toch maar verder voor het laatste stukje langs een uitzinnige massa en tenslotte halflege tribunes. We zijn te laat voor de tv opnames en zijn de Bobo's weg.
Eenmaal over de finish krijgen we ons 4-daagse kruis waar het allemaal om te doen is. Dan op de fiets naar ons gastgezin waar de rest inmiddels ook aangekomen is en na een welverdiende douche naar huis.
Zo, dit klusje zit er op, het was heel uitdagend en leuk maar ik weet niet of ik dit nog eens doe, lopen in zo'n massa is niet zo mijn ding. Ik begrijp nu wel waarom mensen een 4-daagse virus hebben want als je goed tegen het geschuifel in een lint van mensen kunt dan heb je het graag over voor de beloning die je onderweg krijgt van de mensen aan de kant.
Zo, dit was mijn laatste 4-daagse journaal. Ik kijk terug op een week met mooie ervaringen en heb er weer leuke herinneringen aan over gehouden.
Groetjes, Pjer

P.S. De tips van Vera hebben me geholpen om dit toch te kunnen doen hoewel het er op momenten naar uitzag dat ik me vergeefs had opgegeven, bedankt hiervoor.
Nu mijn heup nog eens laten controleren en beslissingen nemen.

Geschreven door Pjer.oonderwaegs