Vandaag dan eindelijk officieel starten met wandelen.
Loe stapt al om 3 uur uit bed, hij kan om 4 uur beginnen. Ik mag blijven liggen tot 6 uur. Van slapen komt echter niet veel meer, de vooruitzichten om eindelijk te kunnen houden me uit de slaap.
Na een lekker ontbijtje spring ik op de fiets. Even voor half acht sluit ik aan in de rij om na het startsein te beginnen aan "De dag van Wijchen" zoals ze dat noemen. Kenners zeggen dat dit de moeilijkste dag is. Nou, bedankt voor deze bemoedigende woorden. Loe laat ondertussen weten dat hij er al twintig kilometer op heeft zitten. Drie en een half uur eerder starten, zo kan ik het ook 😉
Als het startsein klinkt en mijn bandje gescand is loop ik in een stroom van mensen, eerst richting zuiden en daarna naar het westen. Zover als ik kan kijken is de straat bedekt met lopende mensen, zowel voor als achter me. Het lijkt één grote slang die zich door de straten beweegt en dat beeld blijft zo de rest van de dag.
Persoonlijk had ik een andere voorstelling van wandelen in deze massa maar het heeft wel wat. Je eigen tempo lopen is, zeker in het begin, bijna onmogelijk. De straat is vol, er is geen ruimte om in te halen. We passeren ons logeeradres op een paar straten na en na meer dan anderhalf uur lopen gaan we eindelijk Nijmegen uit. Ik nuttig alvast wat in een bushokje en loop dan verder.
Overal wordt je er op gewezen om regelmatig te drinken en te eten. Vandaag zou er onweer op komst zijn maar dat is er nooit van gekomen en de temperatuur liep op tot ruim boven de 30° C.
We lopen door lanen en bossen, over dijken en bruggen, door dorpen en stadjes en overal worden we hartstochtelijk toegejuicht. Ook is er overal muziek, soms mechanisch maar ook veel live, gespeeld door dweilorkesten uit het hele land. Het valt me op dat ik geen "Zaate Herremeniekes" zie, zij zijn zeker aan het oefenen voor de Vastelaovend.
Als we in Wijchen aankomen komen de lange routes, de 40 en 50 samen met de 30 en lopen we gezamenlijk door een heel gezellige entourage waarin de drank rijkelijk vloeit. Alcohol achter de dranghekken en water en zo bij de deelnemers.
Het grootste gedeelte van de deelnemers is gekleed in roze want het is vandaag roze woensdag. Ook langs de kant zijn mensen flink uitgedost en de muziek is meestal hieraan aangepast.
Vanaf Wijchen is het één groot feest, we passeren Beuningen en Weurt en gaan dan over de sluis Nijmegen binnen.
Onderweg heb ik goed voor mezelf gezorgd door goed te eten en te drinken. Ook krijg je als wandelaar voortdurend snoepjes, zoutjes en water aangeboden door de toeschouwers. Water us er genoeg voorhanden en ik dompel mijn hoed regelmatig in een teil om mijn hoofd te koelen.
In Nijmegen lopen is weer een ander verhaal, die laatste 3,8 km wordt je hier begeleid en bijna gedragen. Een geweldige sfeer hangt er in de hele stad en vooral langs de route die via de Waalkade naar de finish leidt.
Dan om precies 15 uur passeer ik de finish en laat mijn bandje weer scannen en ruil de stempelkaart in voor die van morgen.
Dan even rondlopen en met de fiets naar ons logeeradres waar Loe al op bed ligt om bij te komen. Hij geeft een paar blaren, ik geen. Wel had ik de laatste kilometers last van mijn gewrichten maar door het tempo aan te passen was dat goed te doen.
Alweer werd er na een verkwikkende douche een heerlijke maaltijd opgediend en die hebben we gezamenlijk in de tuin genuttigd.
Nu op tijd naar bed om morgen weer fit aan de "Dag van de zeven heuvelen" te verschijnen.
Tot morgen en vierdaagze,
Pjer

Geschreven door Pjer.oonderwaegs